W wieży bramnej i przylegającym do niej budynku mieści się niewielkie muzeum o dość nietypowych zbiorach. Zgromadzono w nim m.in. kolekcję… diabłów. Mnóstwo rzeźb i figurek czartów z wielu regionów kraju robi wrażenie! Najwięcej eksponatów to różne wcielenia diabła Boruty – mieszkańca tutejszego zamku..
Boruta
Jak głosi legenda Boruta był strażnikiem lasów mieszkającym w pniu sosny (sosna po staropolsku to właśnie Boruta). W XIV w. pomógł on podobno Kazimierzowi Wielkiemu przejeżdżającemu obok Łęczycy wydostać się z bagna. W zamian za pomoc otrzymał od króla tytuł szlachecki i wszelkie zaszczyty. Korzystając z nich bez umiaru, stał się dla swoich poddanych okrutnym panem. Po jego śmierci uradowani ludzi dostali się na zamek w poszukiwaniu zgromadzonych tam kosztowności zabranych im przez lata. Nic jednak nie znaleziono, a dwa dni później zniknęło też ciało zmarłego. Uznano , że Boruta zamienił się w diabła pilnującego w lochach zagrabionych skarbów.
Mieszkańcy Łęczycy i okolic opowiadają też, że diabeł coraz chętniej wciela się w różnorodne zwierzęta. Widywany więc bywa jako kogut, królik, kot, zając lub ogromny, czarny pies z grubym łańcuchem na szyi. Czasem diabeł zamienia się w dziką kaczkę lub konia o trzech twarzach, który nocą galopuje po polach. Prócz tego, Boruta potrafi przybierać postać zjawisk atmosferycznych i niebezpiecznych żywiołów, stając się rozszalałym ogniem lub gwałtownym wichrem.
Muzeum w Łęczycy
ul. Zamkowa 1, 99-100 Łęczyca
tel. (024) 721 24 49, 721 89 97
muzeum@zamek.leczyca.pl
http://www.zamek.leczyca.pl
Tum
Będąc w Łęczycy, warto zajrzeć też do oddalonej o 3 km miejscowości Tum. Znajduje się tu jeden z najpiękniejszych zabytków polskiej architektury romańskiej – kolegiata Najświętszej Marii Panny i Aleksego. Już od 1161 roku była miejscem zjazdów książęcych i kościelnych. Kilkakrotnie przebudowywana, ale dopiero w XX wieku odkryto w niej podziemne groby kościelnych dostojników z XII i XIII wieku. Na ścianie jednej z wież zobaczyć można odcisk ręki Boruty.
Obok zachował się drewniany kościółek z XVIII wieku, a wewnątrz – ikona z wizerunkiem św. Mikołaja, patrona świątyni.
