Dawno, dawno temu, za górami, za lasami… Nieee, bez sensu, tak się zaczyna prawie każda bajka. Czy ktoś w tym pomieszczeniu, poza mną, lubi dostawać prezenty? Zapewne czasami otrzymujecie kawałki papieru, metalu ze słowami „kup sobie coś fajnego” lub „wrzuć do skarbonki”. Potem stertę takich świstków można wymienić na przykład na furę cukierków, lalkę, misia, gry, samochód zdalnie sterowany, a nawet rower czy komputer. Ja ostatnio w ten sposób kupiłem planszówkę, w którą zresztą ciągle przegrywam (a i tak ją lubię, bo gram w miłym towarzystwie). A Ty?
Lekcja ekonomii
Zapewne masz wielkie potrzeby i tych papierków ciągle za mało. Poznaj trudne słowo – oSZczęDZanie. Jeśli nie rozbijesz skarbonki przez dłuuugi czas, możesz liczyć na fajniejsze zakupy. A wiesz, że prawie każda rzecz, jaką masz została kupiona? Jabłko, czekoladka, mleko ze sklepu, bluzeczka, ściana, lampa, zabawka, samochód… By je dostać dorośli muszą ciężko pracować przez wiele, wiele, wiele godzin. Stop. To miała być bajka a nie podręcznik zakupowy – odzywa się moja pierwsza Czytelniczka. Racja! Już przechodzę do rzeczy. Powiedziałem, że wszystko coś kosztowało? Ha, nieprawda! Kilka zabawek przyniósł Tobie osobiście szef największej firmy na świecie. Wiesz jakiej? Błąd – nie chodzi o KFC, Coca Colę, Lego, tylko o kompanię Św. Mikołaja.
Fabryka Św. Mikołaja
Św. Mikołaj sam by nie ogarnął produkcji prezentów dla dzieci na całym świecie, dlatego zatrudnia pracowników. Pomyślałeś w tym momencie o elfach? Brawo! Elfy to ekipa pracująca przez niemal cały rok, aby dzieci mogły dostać na Boże Narodzenie coś o czym marzą. Nie wszystkie zamówienia da radę spełnić: firma nie przyjmuje zamówień na braci i siostry (te prośby kierujcie do bocianów, kapust i na bobasowe pola). Trudno załatwić też, by przestała boleć nóżka, rączka, główka – to rola misiów, przytulanek, a gdy sprawa jest mocno poważna szamanów, znachorów i tych w białych fartuchach co lekarzami się zwą. Przez komin nie wjedzie także samochód dla taty ani zmywarka dla mamy.
Fabryka prezentów jest przeogromna i tak dobrze chroniona, że nawet koronawirusa tam nie wpuszczono (premia dla ElfaOchroniarza). Renifery zbierają siły na okres Bożego Narodzenia (za to odpowiada ElfZoolog), zatem Św. Mikołaj jeździ po zakładzie pracy elfomobilem, tankowanym na elfobenzynę. ElfWymyślacz już pracuje nad nowym pojazdem – na prąd. Nie zdziw się, jeśli kiedyś dostaniesz zaproszenie na testy tego wynalazku, bowiem Św. Mikołaj polega na opinii dzieci.
Elfy w fabryce wykonują właściwie wszystko, oczywiście pod dowództwem Wielkiego Prezesa, jak ElfZłośliwiec nazwał Św. Mikołaja. Pomagają im w tym maszyny, zatem potrzeba pomocy ElfaSerwisanta, by mógł z zespołem je na bieżąco naprawiać. ElfPlanowacz decyduje, jakie zabawki w danej chwili są robione, ElfOperator steruje sprzętem, ElfZdolniacha i jego banda zajmują się czynnościami, z którymi sprzęty sobie nie poradzą. Bo nawet Elf Robot (nawet tutaj dotarła sztuczna inteligencja) nie dorównuje mądrością i zdolnością wielu elfom a co dopiero Św. Mikołajowi. Do tego ElfPakowacz, ElfyCzytacz (czyta listy od dzieci), ElfSprzątacz (porządek to podstawa, zapewne tak jak w Twoim pokoju), ElfNarzekacz (woli jak się go nazywa ElfŹleToJestZrobione). Przychodzi Ci do głowy, kogo jeszcze nie wymieniłem?
Jeśli chodzisz do szkoły to masz dwa miesiące wakacji latem + zimą dwa tygodnie + kilka dni przy okazji świąt. Dużo? Studenci mają jeszcze więcej! A elfy? Roboty jest tyle, że mogą mieć maksymalnie miesiąc przerwy w całym roku, mniej więcej tyle ile Twoi rodzice. W tym roku, jeszcze przed wizytą koronawirusa część elfów postanowiła odwiedzić…
Lecimy do Polski
A Ty wiesz w ogóle gdzie mieszkają elfy? Na kole. Naprawdę, nie ściemniam. Mam na myśli rzecz jasna koło podbiegunowe, w krainie o nazwie Laponia. A Laponia jest w Finlandii a Finlandia… Jakieś propozycje gdzie leży Finlandia (odpowiedzi, że w barku u taty nie uznaję!)? Wróć, lekcji geografii nie będzie. ElfPlanowacz postanowił tym razem zorganizować dla swoich znajomych wyjazd do Polski. – Słyszałem, że w tym kraju jest smok na zamku, koziołki, Wars i Sawa, sól w kopalni a nawet morze i góry – powiedział ElfPlanowacz.
ElfTowarzysz umówił też spotkanie z całym plemieniem krasnali we Wrocławiu. Są ich tam setki: Bamboszek, Ciężarowiec, Farciarz, Klucznik, Lotniczek, Miłostek i wiele innych. Chętnie pozują do zdjęć. Nie wierzysz? Jak tylko koronawirus pozwoli, zabierz rodziców i jedź sprawdzić osobiście. Żadnych biletów tylko miły spacer po centrum (i nie tylko) ładnego miasta.
Renifery Wielkiego Prezesa (jakoś to się przyjęło też u reszty elfów, więc i ja sobie pozwalam, mam nadzieję, że mimo to dostanę prezenty) muszą odpoczywać. Ekipa ElfaPlanowacza postanowiła więc skorzystać z TuristElf: elfiego biura podróży. Do wyboru była tańsza opcja: lotu na grzbietach dzikich gęsi lub transport elfolotem. Ponieważ elfy pilnie i dobrze pracowały, miały na tyle dużo elfozłotówek, by polecieć wygodniejszym środkiem transportu. Oczywiście każdy chciał siedzieć obok ElfaKapitana, ale ElfKonstruktor uznał, że nie przygotuje takiego pojazdu. Wyobrażacie sobie – z przodu dwa siedzenia dla pilotów a tuż za nim kilkadziesiąt pionowych pięter siedzeń – jedno nad drugim? Taka maszyna owszem, poleciałaby, ale tylko w dół. Elfolot wygląda jak zwykły samolot, o dużo mniejszych rozmiarach, wszak elfy nie imponują wzrostem. ElfkaLoteria rozlosowała miejsca. Najbardziej niezadowolony był wcale nie ElfNarzekacz (jego od razu wpakowano do luku bagażowego) tylko ElfLeniwiec. W końcu i on dostał co chciał – za specjalną dopłatą zamiast krzesła wstawiono mu wygodne łóżeczko.
A wszystko przez…
Już od wejścia do elfolotu wszystkim dopisywały humory. ElfSłodkapupka oczywiście zaczął wszystkich częstować ciasteczkami a ElfkaDietka rozdawała sałatę. Cóż, elfy na wakacjach lubią niezdrowe jedzenie, więc sałatę przeniesiono do miejsca pobytu ElfaNarzekacza. ElfkaLewandowska będzie miała później sporo pracy, nad przywrócenie elfów do ich normalnej wagi. Krótko po starcie doszło do turbulencji. Elfolot zaczął wariować na całego, jakby to on przejadł się słodyczami. Do tego nawigujący ElfGPS walnął się w głowę i statek powietrzny zmienił kierunek. Nie zauważył tego ElfKapitan, bo był zajęty rozmową, a dokładniej słuchaniem, długiej opowieści, ElfaGaduły. ElfGaduła wpisał się kiedyś do księgi elfich rekordów – podczas trzy godzinnego spotkania dał powiedzieć siedzącym z nim innymi elfom tylko trzy słowa: Dzień Dobry i Dobranoc.
Co prawda po chwili wszystko się uspokoiło, lecz wskaźnik elfopaliwa dosięgał prawie zera. Tym razem konsekwencje jego niezamykającej się buzi miały być znacznie dotkliwsze. Lot trwał już długo, ElfKapitan był zdziwiony, że jeszcze nie widać celu. – Niemożliwe, przecież miało starczyć na lot w dwie strony… – dumał ElfKapitan ElfGPS, na pytanie gdzie jesteśmy, odparł tylko: – Nie wiem. Gdzieś… No, gdzieś na pewno. Pod nami woda, więc nad morzem, przecież nie nad oceanem… – gadał jakby miał nie jeden a pięć guzów.
Niestety, ElfKapitan nie zabrał papierowej mapy. Należy ją zawsze brać, bo urządzenia elektroniczne lubią się psuć, względnie nawigator zachoruje, bo tak należy nazwać stan ElfaGPSa. Co gorsza radio nie działało, a ElfSerwisant tym razem został w domu wyznaczając sobie challenge w jeździe na rowerze. Jaki? Wcale nie chodziło o krążenie po kole podbiegunowym, ale dojechanie na najdalszy punkt w Europie (o nazwie Nordkapp), który możecie zobaczyć na jednym ze zdjęć dołączonych do opowiadania.
Elfolot latał znacznie niżej niż zwykłe samoloty. Miał szklane dno pokładu, więc elfy po raz pierwszy w życiu mogły obserwować zabawę delfinów w morzu. – W Polsce delfiny? Jak wylądujemy muszę szybko zadzwonić na produkcję, by wstrzymali druk książkowych przewodników po tym kraju, bo tym przedpremierowym egzemplarzu są błędy – odezwał się ElfPlanowacz. Nie był świadomy, że Polskę minęli już wiele godzin temu i teraz lecą nad… – To jakiś nowy gatunek? Może nie ma nazwy i może zostać nazwane moim imieniem? Dywagował ElfOdkrywca. – A dlaczego twoim, ja pierwszy zauważyłem te wesołe stworzenia – odezwał się ElfZazdrośnik.
Kłopoty w powietrzu
Nagle elfolot zaczął tracić wysokość. Elfy przeraziły się nie na żarty. – Zapiąć pasy, będzie twarde lądowanie – krzyknął ElfKapitan. – O ile znajdziemy lotnisko – dodał ElfPrawdomówca, który wyjątkowo pełnił rolę drugiego pilota. Nawet najodważniejsze elfy przestały żartować. OK, nie wszystkie. ElfOptymista zaczął się wręcz cieszyć, że jeśli wylądują w morzu, to będzie mógł włożyć swój nowy strój kąpielowy – różowy w seledynowe kwiatki i kropki (autor opowiadania nie wie, jaki to seledynowy, ale pierwszy czytelnik podpowiada, że to ładny kolor, stąd jego obecność w tym miejscu). W pewnym momencie elfolot już nie leciał, on spadał. – Plany nie zawierały informacji o wizycie w wesołym miasteczku, ale mi się podoba – mówił nadal zadowolony ElfOptymista.
W tym momencie wszystko zależało od jednego elfa. ElfKapitan był świadomy, że popełnił błędy przed i w trakcie lotu, ale nie mógł o tym myśleć. Tylko on miał umiejętności pozwalające na uratowanie elfów. Błyskawicznie musiał podjąć decyzję: dokonać ryzykownego lądowania na morzu czy też otworzyć dach elfolotu i wystrzelić do góry siedzenia z elfami, zaopatrzone w spadochron i miniponton, by mogły spokojnie osiąść na wodzie i nie zatonąć. Postanowił awaryjne lądowanie. Zamiast kół wysunął pływaki. Podciągnął dźwignie steru delikatnie do góry, by w ostatniej chwili szarpnąć ją z całej siły. Elfolot uderzył w powierzchnię wody i zaczął sunąć morzu niczym torpeda, tracąc powoli prędkość aż wreszcie stanął w miejscu
Po chwili milczenia w elfolocie zabrzmiały gromkie brawa. ElfKapitan rozsunął dach. Świeciło słońce, elfolot dryfował niczym łódka. Nie nabierał wody, ElfKonstruktor spisał się na medal. ElfOptymista już nawet zaczął dmuchać rękawki do kąpieli. Wtem ktoś wykrzyknął z przerażeniem: – Woda, wszędzie woda… Co z nami będzie?
I zaczął się lament. ElfSłodkadupka, że wszystkie słodycze zostały zjedzone. ElfkaDietka – elfy za dużo zjadły, jesteśmy za ciężcy i zatoniemy. ElfowiLeniwcowi za mocno bujało i nie mógł spokojnie spać. ElfModniś był załamany brudnym ubrankiem i popsutą fryzurą. Nie trudno być jasnowidzem: ElfowiNarzekaczowi przeszkadzało wszystko. Nawet ElfGaduła nic nie mówił, prawdopodobnie po raz pierwszy od swoich narodzin. Jedynie ElfRybołap wyciągnął sprzęt i zaczął łowić ryby… Pozostałe elfy zaczęły płakać i panikować.
Potrzebny przywódca
I wtedy ElfPlanowacz przypomniał sobie, że jest kierownikiem wycieczki a kierownik odpowiada za wszystkich, no w elfolocie tę odpowiedzialność dzielił z ElfemKapitanem. W bagażu miał kompas, dla przypomnienia to takie małe coś, co pokazuje, w jakim kierunku płyniesz (idziesz, jedziesz). – ElfieKonstruktorze – czy jesteś w stanie przygotować na szybko żagiel? Zapytał ElfPlanowacz. – Daj mi chwilę, coś poradzimy – odrzekł ElfKonstruktor. – ElfkoDietko. Zgromadź wszystkie zapasy w jednym miejscu i pilnuj, by ElfObżartuch się do nich nie dobrał – zarządzał dalej ElfPlanowacz. Zgadnij, czego było najwięcej do jedzenia? Oczywiście sałaty, zostało też sporo bułek. Znając skuteczność ElfaRybołapa, wkrótce będzie można rozpocząć przygotowania do kolacji.
ElfBiolog analizował, jakie ptaki latają wokół elfolotu, ElfCzytacz od razu sprawdzał, gdzie je można spotkać, co pozwoliłoby ustalić gdzie są. ElfOptymista zamiast popływać znalazł balony, ElfSiłacz je nadmuchał, napisał „Pomocy” i wypuścili je w powietrze, by ekspedycja ratunkowa mogła ich odnaleźć. Wszystkie elfy chciały jakoś pomóc, nawet ElfNarzekacz, który stwierdził, że nie lubi jak jest bezużyteczny. W trudnych sytuacjach trzeba działać – łzy i narzekanie nie pomogą.
Elfy tworzyły doskonały zespół. Czuły odpowiedzialność i tak jak w fabryce zabawek nikt się nie obijał. Postawiono żagiel i elfolot ruszył na północ. Słońce powoli zachodziło za horyzont, Elfy przygotowywały się do spędzenia nocy na otwartym morzu, najedzone rybami w bułce z sałatą i cudem ocalałą resztą ciasteczek. Wtem… – Statek, widzę statek, jesteśmy uratowani! Wykrzyknął, nie uwierzycie, ElfNarzekacz.
Powrót do domu?
Okazało się, że załoga zobaczyła balony wypuszczone przez elfy i szybko rozpoczęto akcję poszukiwawczą. Elfy w głębi serca trochę żałowały tak szybkiego ratunku – nocleg w elfolocie przy pełni księżyca zapowiadał kolejną niezapomnianą przygodę. Już wcześniej przeanalizowały, że znajdują się w pobliżu Balearów, daleko od Polski. Z początku chcieli zadzwonić po Św. Mikołaja, by je zabrał do domu, ale… – Wyspy Baleary? Płyniemy na Majorkę? Dopytywał wybawców ElfPlanowacz. – To też super miejsce na wakacje – zostajemy – zadecydował. I tak oto elfy całe dwa tygodnie spędziły na plażowaniu, zabawie i poznawaniu tajemnic tej niesamowitej wyspy, której zdjęcie widać przy wpisie. Przeżyły przy tym kilka niesamowitych przygód, lecz to już temat na inne opowiadanie.
Autorem bajki jest Tomasz Czarnecki (www.wypadzdomu.com.pl).
Jeśli ktoś wolałby opowieść o elfach mieć przeczytaną przez zawodowca – Justyna Siepietowska-Jarzyńska była uprzejma ją przeczytać. Posłuchaj:
