Misia i Kostek, recenzja książki dla dzieci

Misia i Kostek to książeczka niepozorna. Wygląda tak, jak większość książek wydanych przez wydawnictwo Zakamarki. Okładki nie zachwycają intensywnymi barwami czy bogactwem detali, często są po prostu surowe. Ale mimo to sięgamy po nie z ciekawością, bo literatura skandynawska ma w sobie to „coś”.

W przypadku książki Misia i Kostek to „coś” to dogłębne spojrzenie autorki na ludzkie relacje. Choć tytułowi bohaterowie wydają się być parą, to równie dobrze mogliby być przyjaciółmi, rodzeństwem czy po prostu dwojgiem ludzi którzy się lubią. Ich codziennym rytuałem było wspólne picie popołudniowej kawy, mieszkali razem od zawsze. Sielską i przewidywalną codzienność przerywa Kostek, który oznajmia, że wyrusza w podróż.

Wyobraź sobie film od Mikołaja przygotowany specjalnie dla Waszej rodziny, z Waszymi zdjęciami i przekazem, który osobiście wybierzesz...

Taką niespodziankę możesz błyskawicznie przygotować na Boże Narodzenie.
Zaskoczenie i radość gwarantowane! A co powiesz na osobisty telefon od św. Mikołaja?

zobacz film

Misia zostaje sama, a autorka opisuje nam całą gamę emocji, które kotłują się w głowie samotnej Misi. Nie ma tu miejsca na grzeczne oczekiwanie i życzliwe myśli. Osamotniona Misia (choć nie lubi podróży) czuje się porzucona. Jest wściekła, zła, znudzona i stęskniona. Najciekawsze, że po powrocie Kostka w Misi dojrzewa pewna myśl i oświadcza ona, że również planuje wyruszyć w podróż, całkiem sama.

Książka ta, to zaledwie zdanie, czasem dwa zdania na stronie. Każda ze stron jest ilustrowana i wydaje mi się, że książkę można spokojnie przeczytać z przedszkolakiem. Na stronie wydawnictwa dedykowana jest jednak czytelnikom od lat 6 i muszę przyznać, że może być to pasjonująca lektura dla dzieci samodzielnie czytających.

Moim zdaniem Misia i Kostek to książka niezwykle uniwersalna, w której każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie. Historia Misi i Kostka pokazuje jak trudno być razem, blisko i każdego dnia. Z jednej strony czujemy się do takich osób niesamowicie przywiązani i, tak jak Misia, chcemy z nimi spędzać każdą chwilę. Rozłąka wydaje się niewyobrażalna, ale w przypadku Misi nie zniszczyła relacji, a dodatkowo pozwoliła jej otworzyć się na nowe doświadczenia.

Jestem niesamowicie zaintrygowana losami tych bohaterów i liczę, że kolejne tomy będą równie udane.

Ewelina Zielińska