Wszechświaty mojego taty w Teatrze Groteska

A raczej – wszechświatów. Bo przecież każdy tata, choć z wierzchu może być brodaty jak żubr, łysy jak księżyc, wysoki jak wieża, kulisty jak planeta, w głębi duszy jest kosmonautą, który przemierza dla swojej córki – i razem z nią – Wszechświaty Taty.
Tata wraz z Lilą codziennie mieszkają w zupełnie nowym miejscu, a jedyną stałą rzeczą w ich życiu jest Rakieta. Lila to dziewczynka, której tata wie wszystko i wszystko potrafi – tak uważa Lila. Tata ma tysiące twarzy, ale wszystkie lubią się do Lili uśmiechać i z nią wygłupiać. Jednak nawet przed takim tatą przychodzi czasem ocho­ta się schować i nie dać znaleźć, a wtedy zaczynają się dziać rzeczy zupełnie niespodziewane…

„Wszechświaty mojego taty” Katarzyny Matwiejczuk w reżyserii Gosi Dębskiej

Jest to historia opowiadająca o relacji ojca i córki – tym, jak ona go widzi, kim jest dla niej, co przeżywają. Lila to dziewczynka, której tata wie wszystko i wszystko potrafi – tak uważa Lila. Tata ma tysiące twarzy, ale wszystkie lubią się do Lili uśmiechać i z nią wygłupiać. Jednak, nawet przed takim tatą, przychodzi czasem ochota się schować i nie dać znaleźć, a wtedy zaczynają się dziać rzeczy zupełnie niespodziewane…

– Nasza historia jest adresowana do wszystkich dzieci i bliskich im dorosłych. Mam nadzieję, że każdy odnajdzie w niej swoje własne wspomnienia relacji z tatą albo też to, czego w tej relacji brakowało. Chciałabym, żeby dzieci zobaczyły w tej opowieści przekaz, że wszystkie emocje są w porządku. Że mają prawo wyrażać swoje uczucia i wymagać od dorosłych, żeby je szanowali – mówi pisarka Katarzyna Matwiejczuk, autorka tekstu.

Z jednej strony dzieci bardzo często widzą ojców jako superbohaterów, którzy potrafią wszystko. Uczucie dzieci do rodziców jest bezwarunkowe, ale też lekko utopijne. Nie widzą ich problemów oraz tego, że codziennie mogą się z nimi borykać. Druga warstwa, na którą spektakl zwraca uwagę, to jak to realnie wygląda z punktu widzenia taty, ile utrzymanie takiego wizerunku go kosztuje, ile jest w stanie poświęcić dla swojego dziecka.

– Ten spektakl jest bardzo osobisty. Pracując nad nim z pozostałymi realizatorkami, rozmawiałyśmy o naszych dzieciństwach i wyobrażeniach, a także o teraźniejszych doświadczeniach – czym jest symbol ojca, a kim jest on realnie – dodaje reżyserka Gosia Dębska.

W sztuce zaprezentowana zostanie figura dziewczynki, z kolei ojciec przedstawiony w pięciu postaciach reprezentować będzie pięć różnych aspektów. Wyróżnimy jego szczególne cechy: opiekuńczość, siłę, moc bycia i ochrony, a kruchość jako człowieka.

Zapraszamy w podróż po kosmosie, jakim jest niejedna relacja Taty i Córki. A także po kilku mikrokosmosach, w których żyją pająki, a roztocza roztaczają swe wdzięki.

Spektakl dla dzieci od lat 6

8 listopada, godz. 9 i 11.30

Wszechświaty mojego taty
Katarzyna Matwiejczuk

Reżyseria: Gosia Dębska
Scenografia, kostiumy i lalki: Anita Piotrowska
Choreografia: Marta Wołowiec
Asystentka choreografki: Aleksandra Honza
Muzyka: Mateusz Dębski
Reżyseria światła: Maciej Iwańczyk
Asystent reżyserki: Jakub Popławski

Inspicjent: Marek Stawowczyk

Występują:
Zuzanna Romańska (gościnnie)
Adam Godlewski
Andrzej Kopczyk
Zbigniew Kozłowski
Jakub Popławski
Bartosz Watemborski

Kierownik działu eksploatacji przedstawień: Marek Strumiński

Dekoracje, rekwizyty, lalki i kostiumy wykonano w pracowni teatru pod kierunkiem Justyny Lisowicz i Małgorzaty Barańskiej.

Autor plakatu: Maciej Szymanowicz