Ja, co to takiego? Recenzja

Książki z serii „Dzieci filozofują” są swego rodzaju prowokacją. Do myślenia, do wnikliwej analizy i obserwacji świata. Do poszukiwań odpowiedzi na pytania, które często pozostają bez odpowiedzi. Do spojrzenia na daną sprawę czy zagadnienie z różnych perspektyw. Do rozważania różnych rozwiązań i wychodzenia poza schemat. Do uświadomienia sobie, że nie wszystko jest czarno-białe, że świat i ludzkie postawy mienią się różnymi barwami.

Dzieci filozofują to propozycja dla tych, którzy chcą czegoś więcej niż „zero – jedynkowego” myślenia, chcą ważne kwestie rozkładać na czynniki pierwsze i zastanawiać się nad istotnymi kwestiami. W tej serii nie ma jednoznacznych, prostych odpowiedzi, gotowych schematów i jedynych, słusznych recept. I to jest wielką wartością takiej lektury. Stanowi bowiem okazję do rozmowy rodzica z dzieckiem, jest bodźcem, narzędziem, przy pomocy którego lepiej poznajemy samych siebie.

Sięgając po książkę Ja, co to takiego?, czytelnik zanurza się w tematyce bliskiej i znanej mu, a jednocześnie odległej, niezbadanej, nie do końca odkrytej, tajemniczej. Co to bowiem znaczy „ja”? Kim jestem? Prawda, że nie tak łatwo odpowiedzieć? Jasne i konkretne wytłumaczenie nie padają też na kartach lektury. Każde pytanie rodzi kolejne, i kolejne. Ja, co to takiego?, podobnie jak pozostałe części serii, zbudowane jest w formie rozmowy dorosłego z dzieckiem. Każdy rodzic doskonale wie, że z dziecięcych ust często padają rozmaite, często wręcz abstrakcyjne pytania, na które trudno odpowiedzieć.

Dzieci są w pewnym sensie małymi filozofami, próbującymi zbadać świat, dociekać, drążyć temat. Ciekowość i chęć poznania leży w ich naturze, a odpowiedź na jedno pytanie często nakręca spiralę kolejnych pytań. W książce Ja, co to takiego? mamy również pytania i odpowiedzi, których mogłoby udzielić dziecko. Tytuły rozdziałów brzmią: „Czy cieszysz się, że rośniesz?”, „Czy jesteś coś winien swoim rodzicom?”, „Czy sam decydujesz o tym, kim jesteś?”, „Czy jesteś taki jak inni?”, „Czy jesteś zwierzęciem?”, „Czy lubisz przeglądać się w lustrze?”.

Przykładowo, gdy na pytanie „Czy jesteś coś winien swoim rodzicom?” pada odpowiedź: „miłość, bo oni bardzo mnie kochają”, zaraz pojawiają się następne, skłaniające również do refleksji. Za deklaracją „tak, ale…” pojawia się m.in. pytanie o to, czy nigdy nie wątpi się w rodzicielską miłość i czy kochamy tylko dlatego, że jesteśmy kochani.

Książka Ja, co to takiego? to wspaniała inspiracja dla każdego rodzica i wartościowa lektura dla całej rodziny. Pokazuje, że wspólne filozofowanie może być świetną przygodą i mądrym sposobem na spędzanie wolnego czasu.

Katarzyna Klimek-Michno

Ja, co to takiego?
tekst: Oscar Brenifier
ilustracje: Aurélien Débat
tłumaczenie: Magdalena Kamińska-Maurugeon
Wydawnictwo Zakamarki