Gwałtu, rety! Prócz mnie wszyscy mają stroje już ciekawe.
Poszedł ślimak do biedronki: co tu robić, co tu robić?
Bal już jutro, a ja ciągle nie wiem, co na siebie włożyć.
W tobie cała ma nadzieja, jesteś przecież mądra wielce!
Proszę, pomóż. Proszę, doradź. Moje szczęście jest w twej ręce.
Biedroneczka podumała: pomysł z nieba mi nie zleci
I tak wnet się odezwała: tu poradzą tylko dzieci.
Poszli razem do dziewczynki, która pędzlem malowała,
Ona ślimakowi domek ślicznie udekorowała.
Poszedł na bal nasz ślimaczek, domek pięknie błyszczy z dala,
A tu nagle jak nie lunie! I spłynęła farba cała.
Spuścił oczy zasmucony, a tu z boku ktoś podchodzi,
Piękna panna ślimakowa mówi: przecież to nie szkodzi.
Spójrz, jak wokół kolorowo pośród kwiatów naszej łąki.
Czy do szczęścia nam, winniczkom, są potrzebne barwne domki?
I zrozumiał wtedy ślimak, że by szczęście swe zobaczyć,
Trzeba być po prostu sobą, reszta nie tak wiele znaczy.
Autor bajki: Habibi. Więcej bajek autora w zbiorze Opowieści z różnych światów.
