Zabawki zaprezentowane na wystawie datować można od 2. poł. XIX w. do połowy XX w.; gromadzono je nie tylko w ramach dzisiejszego Muzeum, istniejącego od 1945 r., ale również w czasach niemieckiego Oberschlesisches Museum – stąd ich bardzo niejednolite pochodzenie. To z jednej strony ubrane w stroje regionalne lalki, produkowane w europejskich pracowniach czy fabrykach jako upominki, na które mogły sobie pozwolić tylko dzieci z zamożniejszych, mieszczańskich rodzin; to również dzieła rzemieślników, wykonywane często „na marginesie” ich pracy jako garncarzy czy cieślów, jak np. zabawne ruchome figurki czy szkliwiony gliniany gwizdek. Są to także drewniane bryczki czy ptaszki, które powstały w jednym z licznych ośrodków zabawkarskich (w naszym przypadku mowa głównie o najstarszym polskim ośrodku – żywieckim) i były sprzedawane na odpustach, targach czy jarmarkach. Wreszcie obejrzeć możemy te najprostsze zabawki – wykonane chałupniczo, przez rodziców czy dziadków, a może przez samo dziecko, ze znalezionych drewienek czy niepotrzebnego kawałka materiału; te właśnie były najpowszechniejsze w uboższych rodzinach wiejskich.
