Gdzie i kiedy gry pojawiły się po raz pierwszy nie jest wiadomo, choć wielu podejmowało się zadania ustalenia ich początków. Już najsłynniejszy historyk starożytności Herodot twierdził, iż gry wymyślili Lidyjczycy podczas wielkiego głodu szalejącego w ich kraju. Herodot sugeruje, że gry wymyślono aby zapomnieć o przykrościach i smutkach dnia codziennego, miały one łagodzić cierpienie poprzez szlachetną rywalizację. W społecznościach skandynawskich gry stanowiły swoiste sacrum. Bogata mitologia ludów skandynawskich zawiera opowieści, w których to bogowie grają o losy świata złotymi figurami na złotej planszy, wyposażając przodków ludzkiego rodu w umiejętność prowadzenia rozgrywek.
Tematyką gier zajmowano się już w czasach antycznych. Wtedy też powstały wielkie dzieła traktujące o kategoriach, zasadach i sposobie prowadzenia rozgrywek.
Według dawnych badaczy gra nie była celem sama w sobie, ale tworzyła przestrzeń do wielopoziomowego wzrastania, sprzyjała dyskusjom i inspirowała do poszukiwania nowych rozwiązań. Tak twierdzono dawno, dawno temu. W dzisiejszych czasach gry są postrzegane głównie jako rozrywka szczególnie te planszowe przeżywają swój renesans, ale czy nie jest tak, że były one, są i będą trwać przy człowieku zmieniając się i dostosowując do czasów i potrzeb.
