Wydarzenie obejmuje dni: 3 oraz 5 i 6 CZERWCA 2021 – w godz. 12.00 – 16.00
Celem naszych pokazów „Świat z gliny wyczarowany” jest zapoznanie uczestników z dziedziną twórczości o wyjątkowo długiej historii i tradycji.
Aby przybliżyć ideę i tematykę, słów parę o tym co nas zainspirowało do tej prezentacji. Już bowiem w Starożytności (ok. 2500 r. p.n.e.) istniała potrzeba wytwarzania naczyń do przechowywania zapasów i gotowania a także ze względów religijnych. Garncarstwo stało się bowiem rzemiosłem od czasu wynalezienia koła garncarskiego (około 400 lat p.n.e.). Były to koła poruszane ręcznie, wolnoobrotowe, służące do obtaczania i wygładzania naczyń oraz dokładniejszego modelowania wyrobów ulepionych ręcznie.
Garncarze rzemieślnicy gromadzili się początkowo w grodach i podgrodziach stanowiących zaczątki przyszłych miast. W osadach wiejskich przez długi czas w użyciu były naczynia lepione ręcznie. W XII w. po raz pierwszy pojawiło się na naszych ziemiach koło garncarskie, dwutarczowe z napędem nożnym.
Pod koniec XIII i w XIV w. na naczyniach glinianych wykonywanych przez rzemieślników miejskich pojawiła się glazura. Ludność miejska zaczęła zaopatrywać się w wytwory mistrzów cechowych. Z czasem zaczęły współistnieć dwa typy wyrobów glinianych: tradycyjny – odwołujący się do starej polskiej ceramiki wczesnośredniowiecznej i nowy – nawiązujący do rzemieślniczej produkcji zachodnioeuropejskiej.
W XVI w. pracownie garncarskie istniały niemal we wszystkich ośrodkach miejskich na ziemiach polskich, następnie z początkiem XVIII w. pojawiły się pierwsze manufaktury wyrabiające wyroby fajansowe. Szlachetniejsze pod względem technicznym i estetycznym były naczynia malowane i glazurowane. Wyroby ceramiki wiejskiej były skromniejsze i mniej efektowne. Pełniły one rolę użytkową i rzadziej estetyczną.
W XIX wieku rzemiosło garncarskie zetknęło się bezpośrednio z przemysłem – fabrykami. Na przełomie XIX i XX wieku sytuacja materialna garncarzy pogarsza się – wypiera go tania, seryjna produkcja porcelany i fajansu. Podział garncarstwa na ludowe i nie ludowe zanikł w ciągu XIX i XX wieku. Produkcja garncarska uprawiana przez małe miejskie i wiejskie pracownie przeszła do kategorii twórczości ludowej, zaspokajając potrzeby odbiorców zainteresowanych tą dziedziną rzemiosła.
Ramowy program pokazów przedstawia się następująco:
12.00 – 12.10 – Powitanie i krótkie wprowadzenie na temat ceramiki
12.10 – 13.40 – Prezentacja stanowisk przez garncarzy oraz podejście widzów do wybranych stanowisk
12.00 – 16.00 – „Gliniaste warsztaty” dla dzieci – lepienie figurek z gliny
12.00 – 16.00 – mini konkurs na rysunkową „Martwą naturę z glinianym garnkiem” – rysunki na sztalugach
13.30 – 13.40 – Ogłoszenie konkursu garncarskiego dla dzieci – przy stanowisku do pobierania formularzy i wydawanie testu
14.00 – 14.15 – Zestawy pytań związanych z garncarstwem – dla dorosłych
13.40 – 15.00 – Ciąg dalszy prezentacji na stanowiskach garncarzy
15.00 – 15.15 – Ogłoszenie wyników konkursu dla dzieci – rozdanie nagród
15.30 – 16.00 – Wizyta (dla chętnych) w ramach reżimu sanitarnego w pawilonie nr 3 – omówienie najważniejszych eksponatów z dziedziny ceramiki.
W trakcie imprezy przedstawimy pokazy prac garncarzy tworzących w glinie:
1. Łukasz Dzieciątkowski – pokaz pracy na kole garncarskim (sobota)
2. Anna Wróblewska – pokaz pracy na kole garncarskim (czwartek, niedziela)
3. Beata Bechta – pokaz lepienia garnków i naczyń z gliny (sobota, niedziela)
dodatkowo:
4. Mariola Witchen – pokaz tworzenia wyrobów z wikliny
5. Pokaz pracy kowala (sobota, niedziela)
Ponadto swoje swoją twórczość prezentować będą artyści ludowi:
1. Jadwiga Anioła
2. Kazimierz Woźniak
3. Jerzy Sowijak (czwartek)
Serdecznie zapraszamy do Szreniawy!
