rodzinne wystawy w Warszawie

Uczniom szkół podstawowych i przedszkolakom proponujemy warsztaty plastyczne, w czasie których będą mogli stworzyć małą kompozycję przestrzenną, zainspirowaną wystawą.

Lekcje muzealne i warsztaty odbywają się we wtorki, środy i piątki w godz. 9.00 – 15.00.

Prosimy o wcześniejszą rezerwację terminów drogą mailową: kjanus@mnw.art.pl lub telefoniczną: 22 843 15 86. Prosimy o potwierdzenie lekcji/warsztatów na dzień przed zajęciami.

Koszt lekcji muzealnej i warsztatów:
80 zł (od grupy do 25 osób) + bilety wstępu (bilet ulgowy – 4 zł, opiekunowie – bezpłatnie).

Opłatę za lekcje wnosi się w dniu zajęć w kasie muzeum.

Pokaz otwierają wczesne prace Dunikowskiego z okresu fascynacji modernistyczną filozofią (m.in. Fatum, Tchnienie, Macierzyństwo i Ewa), koncentrujące się wokół zagadnień bytu ludzkiego: egzystencjalnych dramatów, tajemnicy narodzin i śmierci oraz nieuchronności przemijalności. Ekspresyjne, masywne, humanoidalne formy nie mają precedensu ani w sztuce polskiej, ani europejskiej. W następnej sali eksponowane są rzeźby o tematyce sakralnej (m.in. nagrodzona na wystawie Sztuki Sakralnej w Krakowie w 1910 r. Madonna oraz jedna z wersji płaskorzeźby Zwiastowanie). Okres paryski (1914-1921) w twórczości Dunikowskiego reprezentują bogato polichromowane figury kobiece (Polka, Francuzka, Amerykanka, Portret Minderowej) oraz Autoportret. Idę ku słońcu. Pokaz zamykają rzeźby z okresu po II wojnie światowej.

Ponieważ równorzędną wobec rzeźby działalnością artysty było malarstwo, na wystawie można zobaczyć też prace malarskie Mistrza. Są to m.in.: Autoportret, cykl Bab Nieborowskich, Portret córki Marii Xawery oraz martwe natury i kompozycje abstrakcyjne.

Dopełnieniem ekspozycji wybranych dzieł Dunikowskiego jest wystawa prac jego uczniów: Janiny Broniewskiej, Jadwigi Janus, Barbary Zbrożyny, Marii Jaremy, Tadeusz Kopra, Bronisława Chromego, Aliny Ślesińskiej, Zofii Wolskiej, Sary Lipskiej, Henryka Wicińskiego. Uwagę zwracają kompozycje z gwoździ Tadeusza Siekluckiego i podszyte ironicznym feminizmem (wyprzedzającym o kilka lat zachodni nurt feministyczny) miękkie, tekstylne formy Marii Pinińskiej-Bereś. Dużą część ekspozycji zajmują prace autorstwa Jerzego Beresia: duże, zgrzebne konstrukcje z nieobrobionego drewna z cyklu Zwidów oraz Ołtarze, pełniące rolę rekwizytów w jego performansach/manifestacjach.

Wszystkie prace zaprezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni.