Z dużą przyjemnością mogę po trzykroć odpowiedzieć „tak"! To, co udało nam się z córką zobaczyć, posłuchać i przeżyć w Palladium to faktycznie niecodzienne doświadczenie teatralne. To właściwie widowisko, w którym królował ruch, taniec, piękna muzyka, ale też światło, barwy, kostiumy, charakteryzacja, wideo-obrazy i, co może zwłaszcza początkowo skupiało uwagę najmłodszych widzów najbardziej, wplecione zręcznie sztuczki prestigitatora.
W pierwszej części spektaklu iluzjonista – właściciel sklepu „ożywiający" zabawki wprowadza widzów w świat magii i tak magicznie pozostaje do końca. A właściwie do magicznych doświadczeń zaczęła przygotowywać już … kurtyna – bajecznie barwna, jak wielka patchworkowa narzuta, po której „tańczyło" w rytm muzyki kolorowe światło…
Sama scenografia (dekoracja sceny) okazała się dość prosta, ale znajduje to uzasadnienie – na tle białych ścian sklepu jedynie z zarysami okien, drzwi, drzwiczek, schodkami można skupic się na pozostałych elementach: świetle, ruchu, kostiumach, muzyce, wyłaniających się postaciach… Postaciach doskonale skonstruowanych, zaskakujących , witanych na scenie z szeroko otwartymi oczami. Na bocznym planie został umieszczony pokój rodzeństwa – piętrowe łóżko za kotarą, która była odsłaniana w scenach rozgrywających się w tym sypialnianym pomieszczeniu. Po spektaklu i w trakcie przerwy dzieci ciekawie zaglądały do środka, za kotarę, pewnie w nadziei na znalezienie i tam odrobiny magii…
W drugiej części widowiska – umiejętności prestigitatora zastąpione zostały przez magię wideo – obrazów: oto chłopiec, który ukradł właścicielowi sklepu czarodziejską pałeczkę podróżuje – poruszając się nie tylko w tunelach, ale docierając, na przykład, na inną planetę. Zaglądamy z nim też do biblioteki, obserwujemy rozsypujące się, jak domki z piasku, klocki…
Naprawdę magiczne wrażenia! Ciągle coś się zmienia, zdarza, wyłania, zaskakuje – nie pozostawiając czasu na nudę, zniecierpliwienie i kręcenie na krzesłach. To „coś" wzbudza tęsknotę nie tylko za magią dzieciństwa, ale też nadzieję na ponowne przeżycie spotkania z zabawkami w teatrze Palladium właśnie.
Anna Lubowicka
