Pan Twardowski L. Różyckiego w Operze Krakowskiej

Jedno z najpopularniejszych dzieł Ludomira Różyckiego, uznawane za polski balet narodowy. Prapremiera baletu odbyła się 100 lat temu,  w maju 1921 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie pod kierownictwem Emila Młynarskiego i od razu odniosła wielki sukces. W następnych latach balet wystawiony został m.in. w Kopenhadze, Pradze, Zagrzebiu i Bratysławie.

W samej stolicy Polski do wybuchu II wojny światowej odbyło się ponad 500 jego przedstawień. W okresie powojennym „Pana Twardowskiego” wystawiały wszystkie teatry operowe, niejednokrotnie w kilku różnych wersjach . Za granicą sięgnęły po balet Różyckiego teatry w Ołomuńcu, Lwowie, Nowym Jorku i Hawanie.

W tradycji Opery Krakowskiej tytuł pojawia się po raz trzeci. W 1980 r.  balet wystawił Tomasz Gołębiowski (choreografia, reżyseria i główna rola) ze scenografią Kazimierza Wiśniaka, w 2001 r. swoją wersję dzieła L. Różyckiego przygotowała Hanna Chojnacka, w scenografii Borisa Kudlički, z kostiumami Zofii de Ines i pod kierownictwem muzycznym Andrzeja Straszyńskiego.

Obecna wersja  opowieści o Panu Twardowskim, postaci na wpół legendarnej, na wpół rzeczywistej, odbiega od pierwowzoru sprzed 100 lat.  Twórczynię baletu, Violettę Suskę, bardziej intryguje wątek faustowski, zawarty w tej polskiej legendzie niż historyczny. „Odnalazłam w tej opowieści tematy i sprawy dotyczące nas tu i teraz” – wyznaje – miłość, zdrada, śmierć, chciwość, zachłanność, potrzeba sukcesu, klęska, zamknięte w nierównej walce dobra ze złem”. Nie zobaczymy więc scen w komnatach Zygmunta Augusta na Wawelu i ducha wywoływanej przez szlachcica Twardowskiego Barbary Radziwiłłówny. Akcja rozgrywa się w realiach współczesności. Ale proszę się nie martwić, będzie Rynek Krakowski i lajkonik, i krakowiak, polonez, oberek i tańce góralskie, będzie też wielka podróż przez Europę, kuszenie bogactwem, sławą i namiętnością, a moc Diabła zmiesza świat realny ze światem magii i fantazji. Dopóki się nie obudzimy.

29 i 30 kwietnia, godz. 18:30