Czerwony Kapturek w Teatrze Groteska

Jest tu i mama, i Czerwony Kapturek, i babcia, i wilk, i gajowy. No i koszyczek. Wszystko, jak trzeba. A przede wszystkim aktorzy, którzy uruchamiają całą maszynerię do tworzenia fikcji i bawienia się nią (…).

Główni bohaterowie to proste, jak z dziecięcych rysunków, lalki – wielkie głowy, długie cienkie kończyny z gumy, wielkie dłonie i stopy. Dłonie to rękawiczki na rękach aktorów, stopy-kapcie na stopach aktorów. Lalki nie są śliczne, realistyczne czy wyrafinowane plastycznie, ale wesołe, trochę karykaturalne, a przede wszystkim dynamiczne. Czasami złudzenie jest pełne (gdy aktor kryje się za lalką), ale niezbyt się o to dba. Historia Czerwonego Kapturka jest przecież znana, nawet najmłodsi widzowie wiedzą, jak się potoczy. Ważniejsza wydaje się zabawa w teatr, w samo snucie opowieści. Taniec, śpiew, trochę złośliwe, trochę ciepłe pokazywanie charakterów, bynajmniej nie sentymentalnie.

Joanna Targoń, Gazeta Wyborcza

11 maja, godz. 13.30 i 16.00
12 maja, godz. 11:00 i 13.30