Dzierżawa pod uprawę. W poszukiwaniu nieużytków sztuki.

Projekt Elżbiety Jabłońskiej dotyczy bezpłatnej dzierżawy terenów zielonych, trawników, kawałków ziemi, przyległych do publicznych galerii i muzeów. To propozycja zaangażowania publiczności w proces interwencji w przestrzeni nie tylko miasta lecz również sztuki, czego następstwem może być zmiana nastawienia do sztuki współczesnej, zbliżenie do instytucji sztuki, zniesienie bariery między oficjalną instytucją kultury a mieszkańcami.

Udostępnienie terenu należącego do galerii czy muzeów, poprzedzone częściową rewitalizacją, mieszkańcom, sąsiadom, publiczności może stać się w efekcie początkiem procesu kreowania nowej przestrzeni spotkania, opierającego się na wymianie, sprzyjającej współpracy i współodpowiedzialności w działaniu.

Koncepcja stworzenia sieci przygaleryjnych ogródków, grządek jest propozycją skierowaną do szerokiej publiczności, do odbiorców sztuki, do mieszkańców aglomeracji miejskich, w specyficznym okresie letnio – wakacyjnym, zwanym potocznie „sezonem ogórkowym".

Udostępnienie/wydzierżawienie specjalnie przygotowanych grządek chętnym do ich uprawiania, odbędzie się na mocy specjalnie przygotowanego dokumentu prawnego określającego zasadyużytkowania wynajętego terenu, które zgodne będą ze specyfiką każdego z miejsc.

Ta lokalna sytuacja, dzięki rozprzestrzenieniu w wielu miastach ma szansę stać się zjawiskiem ogólnopolskim.

Aby umożliwić wszystkim uczestnikom projektu i dzierżawcom kontakt zostanie stworzona strona internetowa, na której będą zamieszczane aktualne informacje dotyczące projektu, miejsca, specyfika prac, aktualne porady wynikające z kalendarza ogrodniczego. Strona umożliwi również uczestnikom projektu wymianę wiedzy, doświadczeń, umieszczanie dokumentacji fotograficznej, opisy aktualnych działań.

Projekt jest próbą reinterpretacji pojawiających się w polskiej sztuce współczesnej wątków

związanych z uprawą (Julita Wójcik, duet Kwiatuchi) z ideą zasiewów (Teresa Murak), a także ponownego zdefiniowania zasad partycypacji społecznej w przestrzeni sztuki.

Niezwykle istotny wydaje się być również wątek użytkowości sztuki, stawianie pytań czy odbiorca jest gotowy podjąć współpracę w obszarze sztuki, czy przekazanie inicjatywy w ręce odbiorców, umożliwienie im działania spotka się z aprobatą i realnym zaangażowaniem.

Proponowana uprawa dotyczy warzyw sezonowych, kwiatów, roślin polnych i ozdobnych.

Konstrukcja przygotowana w każdym z miejsc opiera się na idei podwyższonej grządki, która umożliwi zaangażowanie w projekt również osobom starszym, niepełnosprawnym czy dzieciom.

Elżbieta Jabłońska

Jako animatorka kultury związana była z bydgoskim klubem Mózg. Zajmuje się głównie instalacją i performance, a jej twórczość jest przede wszystkim ironicznym komentarzem do sytuacji i statusu kobiet w Polsce oraz refleksją dotyczącą wykluczenia społecznego. Realizacje Jabłońskiej, zabarwione humorem i dystansem, dalekie są od publicystyki i demagogii właściwej często tzw. „sztuce zaangażowanej". Artystka po prostu pomaga dostrzec to, co zazwyczaj niewidoczne, skrywane, trudne do zaakceptowania w społeczeństwie. Najbardziej znaną realizacją jest autoportret artystki siedzącej w kuchni, w stroju Supermana, we właściwej dla religijnych przedstawień pozie Maryi z dzieciątkiem – tu: z synem Antkiem na kolanach. Praca ta jako Gry domowe w 2002 roku była prezentowana w ramach Galerii Zewnętrznej AMS na 400 bilboardach w największych miastach Polski. Artystka dużą wagę przywiązuje do możliwości spotkania, wspólnego spędzenia czasu, a nie produkcji kolejnych obiektów – otaczanych kultem dzieł.