Depresja u dzieci

Historycznie długo negowano depresję dziecięcą , lecz obecnie możliwość wystąpienia epizodu depresji u dzieci nie pozostawia wątpliwości. Należy jednak pamiętać, że w różnych przedziałach wiekowych obraz depresji zabarwiony jest odmiennymi cechami, które wynikają z wieku dziecka.

Jednak podstawowe objawy składające się na obraz depresji obecne są zawsze:
•   obniżenie nastroju ( z dominującą niemożnością przeżywania przyjemności, radości, szczęścia),
•   zmniejszenie zainteresowań i aktywności, do zupełnego wycofania się z dotychczasowych aktywności
•   obserwowana przez otoczenie zmiana apetytu i/lub masy ciała ( lub brak oczekiwanego przyrostu tejże )
•   zaburzenia snu ( od bezsenności do nadmiernej senności )
•   spowolnienie lub pobudzenie,
•   utrata energii,
•   poczucie beznadziejności lub nieadekwatne poczucie winy,
•   trudności w koncentracji uwagi, zaburzenia pamięci
•   nawracające myśli o śmierci i samobójstwie , co zwłaszcza w przypadku adolescentów stanowi realne zagrożenie wobec impulsywności zachowań wpisującej się w charakterystykę tego okresu

Odnosząc te objawy do dzieci i młodzieży obserwujemy jako wyraz depresyjności:
•   liczne, zmienne, niespecyficzne skargi somatyczne (bóle głowy, brzucha, mięśni itp.);
•   niejednokrotnie gorsze wyniki w nauce, ucieczka przed wysiłkiem, bywa , że nieobecności w szkole na tyle częste, że stanowi to zagrożenie dla kariery uczniowskiej
•   wybuchy niezrozumiałego rozdrażnienia lub płaczu, krzyku, "pretensji”, rozżalenia
•   zmniejszenie do utraty zainteresowania przyjaciółmi, spędzaniem z nimi czasu;
•   problemy w kontaktach z ludźmi, niejednokrotnie prowadząc e do wyizolowania;
•   obawy przed nieakceptacją i odrzuceniem przez grupę;
•   nadwrażliwość, drażliwość;
•   częste negatywne wypowiedzi na swój własny temat, zachowania autodestrukcyjne;
•   zachowania ryzykowne ( w tym też związane z używaniem alkoholu i narkotyków)
Myśląc o przyszłości zawsze warto zastanowić się, gdy u dziecka pojawiają się objawy podobne do wyżej wymienionych. Warto wówczas skorzystać z pomocy specjalisty, który pomoże ustalić przyczynę obecności objawów i zaproponuje odpowiednią formę wsparcia i pomocy dla dziecka. Aby rozwiać ewentualne niepokoje należy wspomnieć, iż pierwszym wyborem terapeutycznym zwykle są działania psychoterapeutyczne, a leczenie zawsze ma charakter kompleksowy.

Szpital Dziecięcy im św. Ludwika w Krakowie służy wszelką pomocą i przypomina o funkcjonującej w szpitalu Poradni Zdrowia Psychicznego. Pracujący w niej specjaliści chętnie podejmą działania mogące przywrócić radość dziecku. Zapraszamy też do nowego Małopolskiego Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży.
………………………………………..
Autor dr Joanna Boroń Zyss jest Kierownikiem Oddziału Psychiatrii Dziecięcej w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym im. św. Ludwika w Krakowie. Jest również lekarzem konsultantem w Krakowskim Ośrodku Terapii. Od ponad 20 lat pracuje w zawodzie.