Przyjaciele z bajki

Dziecko poznaje historie z ich udziałem najpierw za pośrednictwem dorosłych, którzy opowiadają lub czytają na głos, a z czasem zaczyna je odkrywać samodzielnie. Tak naprawdę już pierwsze obrazkowe książeczki z tekturowymi stronami stanowią okazję do przeniesienia się w niezwykły bajkowy świat. Maluch oglądając rysunki wyobraża sobie przygody wybranych postaci, zastanawia się, co czują, myślą, czy mają podobną rodzinę do niego albo mieszkają w podobnym domu. Na wczesnym etapie życia nie ma znaczenia, czy bohaterowie to zwierzątka czy ludzie – wszyscy mogą mieć podobne doświadczenia, umieć mówić, chodzić w ubraniach czy jeść sztućcami. Najważniejsze w tym momencie jest pobudzenie dziecięcej wyobraźni, snucie fantazji i konstruowanie własnych opowieści. Kiedy dziecko powoli zaczyna składać pierwsze sylaby, dzięki słuchanym opowieściom, jego zasób słów poszerza się. Czytane teksty, które napisane są przystępnym, ale jednocześnie pięknym językiem sprawiają, że maluch nie tylko zna coraz więcej wyrazów czy różnorodnych określeń, ale osłuchuje się również z poprawną polszczyzną, odpowiednią konstrukcją zdań i prawidłową wymową.

Im więcej dziecko rozumie i kojarzy, tym większy ma wpływ na wybór konkretnych historii. Zaczyna mieć swoje ulubione opowieści i bohaterów, o których przygodach chce słuchać codziennie. To kojarzony doskonale przez wszystkich rodziców etap, w którym baśń, na przykład o Trzech Świnkach, Śpiącej królewnie czy Tomciu Paluchu, znają już na pamięć i mają jej serdecznie dość. Oczywiście to przywiązanie do jednej, ukochanej bajki z czasem mija, ale powtarzalność historii sprawia, że dziecko coraz lepiej rozumie przyczynowo-skutkowy sposób zachowania się bohaterów i konsekwencje ich decyzji. Odnajduje również w baśni poczucie bezpieczeństwa, przewidywalność, która zawsze będzie stanowiła pewną stałą w jego życiu, szczególnie, kiedy przytłoczą go w przyszłości różne problemy czy trudności. Z tego między innymi powodu, tak często korzysta się z bajek czy różnych opowieści w terapii, także osób dorosłych. Bajkoterapia ma niezwykłą siłę, a literatura, przenosząc nas do krainy fantazji, pozwala oderwać się, choć na chwilę od życiowych komplikacji czy szczególnie ciężkiego dnia.

Jednymi z książek, które szczególnie korzystnie wpływają na rozwój małego czytelnika są historie, w których nie tylko życie codzienne bohatera jest zbliżone do naszego, ale także sytuacje i wydarzenia, które go spotykają. Dzięki takim opowieściom jak pogodna seria przygód wikinga Tappiego, dziecko poznaje świat, uczy się, jak powinny wyglądać relacje społeczne, ale także, jak powinno się zachować w sytuacjach, które mogą w nim budzić bardzo różne emocje – strach, smutek czy niechęć. To zbiór historii, w których główny bohater jest wzorem do naśladowania – dobroduszny wiking stara się wszystkim pomagać, z radością patrzy na wszystko wokół, ale nie ucieka też przed problemami. Kiedy na jego drodze pojawia się zły czarodziej, wielki olbrzym czy straszny smok, Tappi szuka sposobów na pokonanie zła, starając się jednocześnie dostrzec pozytywne strony każdego z wydarzeń. Czasem może się bowiem okazać, że groźna czarownica jest tylko smutną staruszką, z którą trzeba po prostu co pewien czas porozmawiać.

Tappi ma oczywiście wielu przyjaciół, wśród ludzi jak i wśród zwierząt – renifera Chichotka, kruka Paplaka, myśliwego Hasze, kowala Sigurda, kupca Pasibrzucha, wiewiórkę Śmigaczkę, bobra Chrobotka czy niedźwiedzia Brzuchacza. Wszyscy oni bardzo lubią uśmiechniętego wikinga i wiedzą, że mogą na niego liczyć w każdej sytuacji. Razem z nim przeżywają niezwykłe przygody, wyruszają na dalekie morskie wyprawy, albo po prostu przygotowują imprezę urodzinową. Mimo, że główny bohater opowieści kojarzy się nam z bardzo aktywną postacią, ciągle będącą w drodze, Tappi to wiking, który lubi również posiedzieć w wygodnym fotelu i napić się herbaty w domowym zaciszu. W opowieściach znajdziemy sporo odwołań do codziennego życia, jak choćby fragment, kiedy wilczek Grzebieluszek chowa się pod łóżkiem ze strachu przed burzą, Chichotek staje się leniuszkiem, a jedna z postaci niestety bardzo lubi kłamać. Wszystkie te momenty opisane są bardzo łagodnym językiem i w taki sposób, że elementy dydaktyczne w sposób naturalny spajają całą historię.

Cykl książeczek składa się z dwóch podserii – kolorowej „Tappi i przyjaciele”, przeznaczonej dla dzieci w wieku przedszkolnym (3-5 lat) oraz czarno-białej dla dzieci z pierwszych klas szkoły podstawowej (6-8 lat). Poszczególne tomy kolorowej serii zawierają po 10 krótkich opowiadań, świetnie sprawdzających się jako lektura do snu czy krótka historyjka przy jedzeniu. Maluchy mogą oglądać duże, wielobarwne ilustracje i rozpoznawać poszczególnych bohaterów. Seria czarno-biała to książki podzielone na rozdziały, każda poświęcona innej przygodzie Tappiego i jego przyjaciół. Młody uczeń jest już w stanie bardziej skupić się na tekście, może też powoli sam zacząć mierzyć się z czytaniem, szczególnie, że czcionka użyta w książkach jest dość duża i wyraźna.

Ciepłe i pozytywne historie o wikingu Tappim z Szumiącego Lasu to dobra propozycja dla każdego. W takich opowieściach dziecko nie tylko spotka wspaniałych bajkowych przyjaciół, ale dzięki nim dowie się przede wszystkim, czym jest przyjaźń i jak należy o nią dbać. Mimo, że w treści pojawiają się czasem groźniejsze elementy czy postacie, całość ma bardzo łagodny klimat, a każda przygoda zawsze kończy się szczęśliwe. Zamykając oczy i słuchając, możemy sobie wyobrazić pachnący las, szumiące morze, śpiewające wśród drzew ptaki i smak ciasta, które upiekła Babcia Tappiego. W dziecięcej biblioteczce nie powinno zabraknąć dobrych wzorców bajkowych bohaterów, którzy pomogą naszemu dziecku nie tylko zanurzyć się w świat fantazji, ale również rozwijać umiejętności społeczne, zdolności językowe oraz kreatywne myślenie.