Zabawa jest najbardziej spontaniczną i pierwotną formą naszej aktywności. Na przestrzeni stuleci, niezależnie od wieku, języka czy miejsca, aktywność ludyczna była ważnym elementem codzienności. W wolnych chwilach ludzie bawili się oraz grali dla poprawienia humoru, dla chwili odprężenia lub dla podtrzymania więzi. Gry uczyły przydatnych w życiu umiejętności, były częścią rytuałów, przekazywały zasady moralne oraz integrowały pokolenia. Przez tysiące lat towarzyszyły człowiekowi w podróży. Adaptowały się do
nowych miejsc. Zmieniały się ich nazwy, reguły. Umierały i odradzały się w nowych znaczeniach, środowiskach i regionach. Są świadectwem nieustannego przenikania się kultur. Ślady ich wędrówki można odnaleźć w starożytnych malowidłach czy rzeźbach, a
także w naszym najbliższym otoczeniu. Zabawy i gry azjatyckie stanowią bogatą spuściznę dziedzictwa kulturowego Azji. Ich wartość dostrzegło UNESCO, uznając, że zabawy i gry tradycyjne są równie ważnym elementem dziedzictwa kulturowego jak zabytki sztuki, architektury czy języki regionalne i powinny być objęte ochroną.
Od 7 kwietnia 2018 roku w Muzeum Azji i Pacyfiku można będzie oglądać wystawę poświęconą tradycyjnym grom i zabawom azjatyckim.
Partnerami wystawy jest Muzeum Zabawek i Edukacji „Kolong Tangga” w Yogyakarcie (Indonezja), Peneliti Permainan Tradisional z Indonezji, World Traditional Culture Play Association z Korei Południowej oraz Wydział Turystyki AWF Poznań.