Projekt został dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zaś jego partnerem strategicznym była Gmina Wielka Wieś.
Cały projekt został podzielony na dwie części: część pierwsza była okazją do zapoznania się z historią architektury światowej, kiedy budowano tylko z naturalnych materiałów, jak i tej współczesnej – powrotu do korzeni, do sposobów budowania sprzed lat z zastosowaniem nowoczesnych technologii. Przedstawione przykłady budownictwa obejmowały domy jednorodzinne, użyteczności publicznej i całe miasta: wykopaliska i te funkcjonujące do dzisiejszych czasów. Dalsze cotygodniowe wykłady obejmowały zaznajomienie się z historią architektury Jury Krakowsko-Częstochowskiej, tradycyjnej zabudowy rodzinnej Wielkiej Wsi, tradycyjnych zajęć na wsi (wyrabiali ciasto na chleb, piekli je w piecach chlebowych, darli pierze, poznali pracę pszczelarza, rolnika, wikliniarza).
Architektura domów to nie wszystko, domy budowane są w określonej przestrzeni. Aby zrozumieć problem urbanistyki dzieci budowały makiety osiedli, małych miasteczek wycinając z tektury: drogi i parkingi, rzeki, jeziora, z bibuły: ogrody, parki, place zabaw dla dzieci, tereny rekreacyjne. Przy okazji dowiedziały się jak powstają ogrody w dużych miastach, jak tereny poprzemysłowe zamieniane są w tereny zielone. Jak przy braku miejsca na zieleń w intensywnej zabudowie, powstają ogrody pionowe.
Na podstawie przykładów budownictwa z Anglii, Francji, Niemiec i Holandii uczestnicy zajęć poznali sposoby budowania domów z kamienia, drewna, gliny i pokrycia dachowego ze strzechy. Zapoznali się z pracą strzecharzy polskich i z przykładami budownictwa domów ze strzechą w Polsce.
Na współczesnych przykładach budownictwa z naturalnych materiałów w Europie beneficjenci poznali architekturę wykorzystującą glinę, słomę, kamień, konopie, drewno, ziemię (Centrum Kopernika w Warszawie – najdłuższa ściana z ubijanej ziemi w Europie).
Dzieci zobaczyły, że użycie tych materiałów zdobywa coraz więcej zwolenników, bo przebywanie w budynkach wybudowanych w takiej technologii to duży komfort życia: dobry mikroklimat, doskonały dla alergików, to świetna izolacja zarówno przed ciepłem jak i zimnem, taki „naturalny" dom jest praktycznie w całości biodegradowalny (ochrona środowiska), gliniane tynki pozwalają utrzymać poziom wilgotności na poziomie około 60% Rh, dzięki swoim właściwościom neutralizują mikrozanieczyszczenia, są antyseptyczne.
Zajęcia w II części projektu w roku 2014 przede wszystkim były praktycznym wstępem do budowy prawdziwego domu. Dzieci zapoznały się z prostymi zasadami projektowania domów, rysowaniem rzutu domku parterowego, rysowaniem widoku elewacji. Najpierw zbudowały domek z tektury w skali 1:100. Poznały podstawowe elementy konstrukcyjne domku : fundament, słupy, wieniec, krokwie i połać dachową. W dalszym ciągu zajęć po obejrzeniu filmów z procesu budowy domów z gliny zbudowały 2 modele domków z gliny na stelażu drewnianym.
A we wrześniu, już jako piątoklasiści, dzieci brały udział w tynkowaniu prawdziwego domu o pow. 20 m2 zbudowanego w Prądniku Korzkiewskim. Ten mały obiekt będzie wykorzystywany do wielu projektów edukacyjnych i artystycznych, zatem uczniowska praca zaowocowała powstaniem przestrzeni dla twórczego działania.
Podsumowaniem projektu było spotkanie z dziećmi z innej szkoły i zaprezentowanie gotowego domu a także – w formie quizów i zagadek – tematyki związanej z budownictwem naturalnym.
Więcej zdjęć z realizacji projektu można obejrzeć na profilu FB:
https://www.facebook.com/pages/Zielony-dom-czyli-bio-architektura/221692514673350
Tekst i foto: Fundacja WyspArt
http://www.wielka-wies.pl/aktualnosci/zielony-dom-czyli-o-architekturze-inaczej/