Haft posiada pewną specyfikę. Nie nadaje się do dużych plam kolorystycznych, wymaga skupienia się na dokładnym opracowaniu drobnych elementów powierzchni. Pod tym względem przypomina nieco miniatury.
Zofia Malanowska wspominała: Nigdy, absolutnie nigdy nie zależało mi na oryginalności moich prac. Zależało mi na pięknie. Pod tym względem, różnię się od dominującej tendencji we współczesnej plastyce, w której moim zdaniem, dążenie do oryginalności dominuje nad dążeniem do piękna.
Wystawę otworzy koncert Grażyny Łobaszewskiej. Największe przeboje. To wyjątkowy przegląd wszystkich artystycznych dokonań Artystki w odświeżonych, zaskakujących i porywających aranżacjach muzyków grupy AJAGORE.
ZOFIA MALANOWSKA
Zofia Malanowska z domu Świeżyńska urodziła się 6 sierpnia 1915 r. we wsi Wilczyce w Ziemi Sandomierskiej. W jej rodzinie żywe były zainteresowania plastyczne. Starsza siostra Zofii – Wanda Schinzlowa – ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, a jej ciotecznym bratem był znany malarz kolorysta i krytyk sztuki – Jerzy Wolff. Ona sama od wczesnego dzieciństwa wykazywała zainteresowania artystyczne, co nie znalazło jednak wyrazu w formalnych studiach.
Ukończyła Gimnazjum ss. Niepokalanek w Nowym Sączu, a w 1936 roku wyszła za mąż za Władysława Malanowskiego, z którym miała dwoje dzieci. W 1939 roku mąż jej został zmobilizowany, a po zajęciu kraju przez wojska niemieckie i sowieckie przedostał się do Francji, aby kontynuować walkę z Niemcami w szeregach tworzonych tam polskich sił zbrojnych. Poległ w Burgundii w czerwcu 1940 roku.
Okupację hitlerowską Zofia, wraz z dwójką dziećmi, spędziła u swoich rodziców, w ich majątku Wilczyce. Dom pełen był uchodźców wojennych, a wśród nich przebywał również Jerzy Wolff. Poświęcał on wiele czasu malowaniu i zaczął również uczyć Zofię. Pogłębił on jej wrodzoną wrażliwość na kolor. Pod jego kierunkiem dużo malowała – akwarele i tempery – głównie martwe natury i pejzaże.
W sierpniu 1944 roku front przekroczył Wisłę pod Sandomierzem i zatrzymał się na pół roku, kilka kilometrów od Wilczyc, które znalazły się po stronie wojsk sowieckich. Wszyscy mieszkańcy zostali ewakuowani. Zofia, wraz z całą rodziną opuściła Wilczyce, jak się okazało na zawsze, bo majątek został odebrany jej rodzicom przez władze komunistyczne. Podczas ewakuacji wszystkie jej prace malarskie uległy zniszczeniu.
Wraz z rodzicami i dziećmi zamieszkała w Sandomierzu. P raca zawodowa i konieczność zajęcia się dziećmi nie pozostawiała jej wiele czasu na kontynuowanie zainteresowań artystycznych. Tylko od czasu do czasu malowała niewielkie akwarelki.
W latach 70-tych, po przejściu na emeryturę, gdy mieszkała już w Warszawie, zainteresowała się tkactwem, by wreszcie odnaleźć swój oryginalny wyraz artystyczny w haftach, które stwarzają możliwości artystyczne a jednocześnie narzucają dyscyplinę rzemieślniczą. Pozostawała im wierna przez ponad czterdziestu lat. Do ostatnich dni życia spędzała, regularnie, po kilka godzin dziennie na haftowaniu, co. jak mówiła, utrzymywał ją w dobrym stanie fizycznym i psychicznym
Wykorzystując dosyć grube szare płótno lniane, haftowała głównie cienką przędzą i bawełną. Tematem jej małych haftowanych „obrazków” były często pejzaże oraz martwe natury. Inspirowała się również ikonami bizantyńsko-ruskimi, oraz dziełami mistrzów średniowiecznych i renesansowych, a także Paula Cézanne’a, Egona Schilego, Witolda Wojtkiewicza, Olgi Boznańskiej, Jerzego Wolffa … Nie były to jednak nigdy kopie, lecz własne interpretacje.
W 2009 roku Zofia Malanowska opublikowała w „Bibliotece Więzi” książkę zatytułowaną „Wilczyckie Wspomnienia”, a w 2012 została wyróżniona Nagrodą Św. Brata Alberta (Benedykta Chmielowskiego) za działalność artystyczną.
Zmarła, 8 maja 2015 roku, na trzy miesiące przed ukończeniem stu lat.
Prace Zofii Malanowskiej były eksponowane na 15 wystawach. W sierpniu 2015 r., nakładem rodziny, ukazał się album pt. NITKĄ MALOWANE zawierający wybór reprodukcji jej haftów.
Prace Zofii Malanowskiej były eksponowane na następujących wystawach:
- Galeria “Image” w Warszawie, 1989
- Galeria w Podkowie Leśnej, 1989
- Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, 1993
- Galeria Małych Form Graficznych we Wrocławiu, 1995
- Muzeum w Nieborowie i Arkadii, 2000
- Dom Pracy Twórczej „Alicja” i Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, 2003
- Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie, 2004/5
- Centrum Kultury Izabelin, 2007
- Dom Sztuki na Ursynowie, 2009
- Dom Pracy Twórczej „Alicja” i Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, 2009
- Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie, 2010
- Galeria Abakus w Warszawie, 2013
- The Dock, Carrick on Shannon, Irlandia, 2013
- Ancien Cinema, Vianden, Luksemburg, 2015
- Centrum im. Jana Nowaka Jeziorańskiego, Warszawa, 2018/19
Wernisaż: 1 marca, niedziela, godz. 17.00
Zakończenie wystawy: 15 kwietnia 2020
Wstęp wolny.
Więcej: https://zacisze.waw.pl/pl/nitka-malowane-hafty-zofii-malanowskiej