Historia polskiego polarnictwa to historia mężczyzn. Pierwsze kobiece nazwiska w składach letnich grup naukowych pojawiają się w latach 60. i 70., kilkadziesiąt lat po tym, kiedy pod koniec XIX wieku pierwsi polscy badacze, Henryk Arctowski i Antoni Bolesław Dobrowolski, dotarli do Antarktyki na statku Belgica jako uczestnicy Belgijskiej Wyprawy Antarktycznej.
Pierwsza Polka, która wzięła udział w całorocznej ekspedycji polarnej pod koniec lat 80., to prof. Anna Kołakowska, uczestniczka ósmej wyprawy antarktycznej do Stacji im. Henryka Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego. To wydarzenie było przełomowe dla innych kobiet pracujących w regionach polarnych.
Lata 90. i początek XXI wieku usankcjonował obecność kobiet na tak zwanych zimowaniach w polskich stacjach polarnych. Do 1983 roku, a więc początku wyprawy, w której uczestniczyła prof. Kołakowska, polskie badaczki jeździły w regiony okołobiegunowe głównie w ramach naukowych wypraw letnich.
O historii kobiet w polskich wyprawach polarnych opowie Dagmara Bożek – pracownik Instytutu Geofizyki PAN, uczestniczka dwóch ekspedycji w regiony polarne, autorka książek i projektu Polarniczki.
Wykład odbędzie się w ramach projektu EDU-ARCTIC.PL finansowanego ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach programu DIALOG.