Obowiązuje bilet wstępu na wystawę Damy z pieskiem i małpką.
Niedziela, 21 sierpnia, godz. 12.00
Damy z Pieskiem i Małpką
17.07.2011 – 15.10.2011
Sztuka dworska XVIII wieku to ucieleśnienie zmysłowości i wyrafinowania. Portrety dam w rozłożystych sukniach, rokokowe ornamenty i nastrój parkowej sielanki powracają w twórczości dzisiejszych artystów, a także w rysunkach małych dziewczynek, wystroju cygańskich pałaców, scenografii teledysków i filmów erotycznych.
Tytuł wystawy zaczerpnięty jest z obrazu Nicolasa de Largillierre′a Portret damy z pieskiem i małpką.Prezentujemy obrazy i rysunki mistrzow z XVIII wieku, żurnale z epoki, jedwabną suknię i rzeźbione sanie w kształcie muszli – ze zbiorow Muzeum Narodowego w Warszawie. Eksponatom muzealnym towarzyszą prace artystow wspołczesnych – Alfreda Aberdama, Maurycego Gomulickiego, Dominika Jałowińskiego, Piotra Kurki, Jana Mioduszewskiego i Igora Omuleckiego. Artyści kolejnych epok reinterpretują styl stworzony przez Jeana Fragonarda, Francois Bouchera i Antoine′a Watteau. Rokoko ciąle powraca. Czasem w głwnym nurcie sztuki, a czasem zepchnięte poza granice obszaru zwanego dobrym smakiem – w kiczu, pamiątkarstwie, pornografii. Tęsknota za frywolnością pojawia się zawsze wtedy, gdy sztuka zmęczona kolejnym napięciem ideologicznym (religijnym, patriotycznym czy społecznym) traci impet swojego zaangażowania. Być może tak właśnie dzieje się teraz. Po dwoch dekadach dominacji sztuki krytycznej, po silnym zwrocie społecznym i partycypacyjnym w sztuce do głosu doszło młode pokolenie artystow, ktorzy celowo posługują się obrazami o manierycznym charakterze. Zarowno w XVIII wieku, jak i teraz, artyści stosują strategie konceptualne, prowadzą przewrotną grę z naszą percepcją. Zmieniają maski i tożsamości – płciowe, kulturowe, społeczne. Program wystawy koresponduje z historią miejsca, w ktorym będzie prezentowana: Krolikarnia to sielankowy palladiański pałac zbudowany w latach 80. XVIII wieku według projektu Dominika Merliniego przez cieszącego się dwuznaczną reputacją hazardzisty i hulaki Karola Thomatisa hrabiego de Valery. Wieść głosi, że w prowadzonej przez Thomatisa trupie teatralnej występowała matka samego Giacoma Casanovy. Od tegoczasu pałac wielokrotnie zmieniał właścicieli, wystroj i przeznaczenie. Był burzony i odbudowywany. W Krolikarni historia jest więc stale obecna. Tętni podskornie w projekcie Damy z pieskiem i małpką. Pod lukrem rokoka kryje się groza kolonializmu i nadciągającej rewolucji, a także nostalgia końca epoki ancien régime.
Dział Konserwacji Muzeum Narodowego w Warszawie informuje, że część obiektów jest wystawiona w stanie przed przeprowadzeniem prac konserwatorsko-restauratorskich. Muzealia są stabilne mikrobiologicznie. Ta wyjątkowa decyzja wynika ze scenariusza wystawy. Obiekty są świadectwem niszczącej siły czasu.
kuratorka: Agnieszka Tarasiuk,
współpraca: Aleksandra Janiszewska
kurator programu muzycznego: Michał Libera