Poprzez własne doświadczenia związane z diagnozą niedosłuchu u własnego dziecka, autorka stworzyła cykl opowiadań, których akcja dzieje się w świecie roślin i zwierząt. To niezwykła i nowatorska na rynku książki propozycja dla dzieci, które czują się inne, ale także dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują bodźca do rozmowy na trudne tematy. Książka ta uczy tolerancji i akceptacji, może być przyczyną do rozpoczęcia wartościowego dialogu w mediach. Każda historia odpowiada innemu wątkowi: niepełnosprawności ruchowej, spektrum autyzmu, zaburzeniom odżywiania, niepełnosprawności słuchu czy problemom emocjonalnym. Na podstawie relacji zwierząt i owadów, autorka wskazuje na problemy dzieci i młodzieży, by w mądry i ciekawy sposób normalizować niepełnosprawności, zaburzenia, nieneurotypowość.
JESTEM INNY, JESTEM WYJĄTKOWY
Bączek Antoś, kogucik Jaś, wróbelek Kacper, kotek Dyzio, niedźwiadek Maciuś, pająk Leon i świerszcz Filip towarzyszą wielu z nas. Wbrew pozorom każde z nich ma skrzydła i potrafi latać, ale w zupełnie inny i wyjątkowy sposób. „Różnimy się skrzydłami” to książka dla dzieci, rodziców i nauczycieli, która poprzez historie zwierząt pokazuje świat pełen różnorodności i piękna, a także zaspokaja potrzebę bliskości oraz uczy wzajemnego szacunku i akceptacji. Te historie otulają jak miękki koc i motywują jak najlepszy przyjaciel.
Wydawnictwo Wrazlive wprowadziło na rynek książki zupełnie nowe w tej materii narzędzie, jakim jest audiodeskrypcja!
Pragniemy, aby literatura była dostępna dla wszystkich, dlatego zgodnie z ideą wydawnictwa, kolorowe, akwarelowe ilustracje Aleksandry Głusek zostały opatrzone audiodeskrypcją ilustracji. Dzięki temu, rodzice czytelniczek oraz czytelników z niepełnosprawnością wzroku będą mogli odczytać opisy rysunków swoim dzieciom i pełniej korzystać z książki, a także szerzej rozumieć jej narrację. To narzędzie świetnie sprawdza się również podczas lektury osób z niepełnosprawnością intelektualną, ponieważ jest pewnego rodzaju dopowiedzeniem fabuły. Audiodeskrypcję skonsultowano ze specjalistką ds. dostępności, osobą niewidomą.
„Nie jest to zwykła książka o zwierzętach, z których każde mierzy się z problemami. Nie jest to także poradnik dotyczący tego, jak nauczyć dziecko tolerancji. To zbiór opowiadań o życiu – o tym, co inne, o tym, co ważne i o tym, co może spotkać każdego z nas.”
mgr Daria Kaźmierzyk-Romańczyk, psycholog
„Wszyscy mamy skrzydła, które mogą nas unieść tam, gdzie będziemy chcieli dotrzeć. Ale najpierw, musimy uwierzyrzyć w ich istnienie, a później nauczyć się z nich korzystać, by nawigując bezpiecznie szybować w stronę marzeń. Bajki Magdaleny Żukowskiej- Bąk pokazują, że warto różnić się pięknie i mądrze być podobnym. Warto je czytać, by z uwagą i wrażliwością przyglądać się bogactwu i różnorodności Świata, a w konsekwencji nie podcinając nikomu skrzydeł, dolecieć tam, gdzie się chce!”
dr Wanda Matras-Mastelarz, prezes Polskiego Towarzystwa Biblioterapeutycznego
Autorka
Nauczyciel, pedagog, bajkoterapeuta. Autorka bloga uchowruch.pl. Mama 7-letniego Antka użytkownika implantu ślimakowego i 13-letniego Olka. Jej zainteresowania koncentrują się wokół pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci i młodzieży. Prowadzi warsztaty i szkolenia dla rodziców m.in. dotyczące wsparcia i rozwoju dziecka. Autorka bajek terapeutycznych i książki „Różnimy się skrzydłami”, która miała premierę 10 października 2021 na Festiwalu Małej Literatury w Dworku Białoprądnickim.
„Antek: Mamo, dlaczego nie słyszę?
Magda: Bo jesteś wyjątkowy. Masz wyjątkowe ucho, SUPERMOC. Ta supermoc daje Ci siłę, żeby słyszeć rzeczy, których inni nie słyszą. Jesteś jaki jesteś. Jesteś niesamowity.”
„My, rodzice dzieci niepełnosprawnych, ani też dzieci, nie boimy się pytań. Jeśli masz się na nas patrzeć, domyślać, śmiać albo wręcz przeciwnie – odwracać głowę, zapytaj:
– Co masz na uchu? Powiem Ci. – Mam aparat, tak jak Ty masz okulary.”
FRAGMENT JEDNEGO Z OPOWIADAŃ
„Dlaczego one radośnie pokrzykują, skoro wszystko dookoła jest takie nieprzyjazne?” – myślał zrozpaczony i chował się pod skrzydła mamy. „Nie chcę słońca! Nie chcę podwórka! Nie chcę nikogo!”
– Jasiu, dlaczego płaczesz? – pytała zatroskana mama. – Czy coś cię boli? Źle się czujesz?
– Mamo, dlaczego tu jest tak głośno? – Jaś mrużył oczka i osłaniał się przed promieniami słońca, chowając główkę za skrzydełkami.
– Głośno? – Mama się zdziwiła. – Bo wciąż krzyczysz.
„Krzyczę? Jak to? Ale nawet jeśli tak jest, to jak ja mam nie krzyczeć, skoro cały świat wydaje się tak uciążliwie głośny?” – myślał Jaś. „Przecież w tym huku nawet mama nie słyszy, co mam jej do powiedzenia!”
– Jasiu, chodź do nas! – prosiły siostry. – Zobacz, jak cudownie jest taplać się w błotku…
– To nie jest cudowne – odparł urażony Jaś. – Kałuże są brudne, błotniste i mokre, do tego woda jest zimna! Czy wy nie rozumiecie, że to okropne? Dlaczego mi dokuczacie? I dlaczego nikt mnie nie rozumie? Dlaczego wszyscy lubią takie dziwne rzeczy? Dlaczego głośno się bawią? I dlaczego akurat ja tego nie lubię? Co jest ze mną nie tak?