DziecI mają bezpośredni koNTakt zE scenogRafią. „ObierAją" wielKie jajo będące przesTrzennYmi puzzlami. Widz uczesNiczy „pO swojemu"; maca, przewraca, angażuje się całym sobą. Pozwalamy mu ingerować w rzeczywistoŚĆ sceniczną.
DziEci poMagają Przyjść nA świaT ptasiowi. Opiekują się nim i uczestniczą w kolejnych etapach stawania się prawdziwym ptakIem, mogą posmakować (również dosłownie) ptasiego światA.
Niezwykle rozbudowana jest warstwa akustyczna spektaklu. Ptasie odgłosy, całe sekwencje dźwięków układają się w zrozuMiałe dla dziecka treści. MUZyka inspirowana jest rYtmiKą i brzmieniAmi Indian. Za sprawą instrumentów ustawionych w zasięgu pubLiczNOŚci dzieci mogą same aranżowaĆ dźwięki.
Przecież dzieci Odbierają świat, jak również nasz spektakL wszystkImi zmySłami, mają wówczas otwartE wszystkie kaNały odbioru: wzrok, Słuch, smak, węch, dOtyk, Ruch. Im więcej uruchomionYch kanałów, tym świat dziecKa bardziej chłonny, bArdziej kompletny.
Dzięki składowym spektaklu:
interaktywności
empatii
muzyki
polisensoryki
dajemy dzieciom szansę „wejścia" w prawdziwą sztukę, bo przecież czym skorupka za młodu nasiąknie…
Spektakl został pozytywnie oceniony przez pedagogów przedszkolnych, również z grup Montessori jak i pedagogów specjalnych.
Krótki filmik z premiery, która odbyła się w Sali Czarnej Centrum Kultury w Lublinie http://www.teatrteatrzyk.pl/filmik/
Po spektaklu jest możliwość zorganizowania sesji zdjęciowej wraz z aktorami i scenografią przedstawienia.