pt.-sob.
13.05-14.05.2011
Tradycja łączy się z przeszłością i teraźniejszością w sposób przedziwny. Zakorzeniona w przeszłości, żyje w teraźniejszości dzięki aktywności ludzi, którzy czują potrzebę sięgania ku temu co było, by smakować to, co jest teraz. By poznawać siebie, by konstruować siebie w teraźniejszości w oparciu o doświadczenie, wiedzę, wartości, pamięć, by pozostawić swój ślad i odcisk – nieprzerwanie budując tradycję. Wielość światów, z których przybywamy – od małych światków rodzinnych, po duże światy: wspólnoty etniczne czy narodowe – sprawia, że pamięć tradycji, którą niesiemy jest różnorodna. Kolorowa i dźwięczna. Rezonuje w nas często tym mocniej, im bardziej się od niej oddalamy; znają ten rodzaj tęsknoty emigranci. Tym mocniej też – powracając do niej: pamięcią, a najlepiej i praktyką – doceniamy jej wartość dziś. „Tu i teraz" może staje się bardziej znośne, może jest dużo ciekawsze. „Wczoraj" odkurzone z pajęczyn nie jest tylko i wyłącznie (z sentymentem wspominaną) przeszłością.
Nawarstwienia, przecięcia dróg, przejścia, wymiany, przesunięcia, wspólność i rozdzielność, obszary poznane, zasiedlone i miejsca niczyje. Granice i ich przekraczanie. Przechodzenie, przybywanie, odchodzenie. Przynoszenie i dzielenie się: rozpakowywanie swojego bagażu i odkrywanie go przez zaintrygowanymi oczami uczestników wymiany. To, co w bagażu przybysza, Obcego, jest dlań tradycyjne, dla „miejscowych" jest nowe, nie przyswojone na tyle, by stało się częścią codzienności, rytuałów, a więc jest nietradycyjne. Z tego zderzenia rodzi się energia. Energia, która jest bardzo twórcza i która naszą współczesność ożywia. Stwarza dziś, które jest zawsze nowe – zawsze otwarte i intrygujące. Tradycja widziana z perspektywy dziś i dla współczesności przywoływana ma wartość jako wehikuł zarówno czasu, jak i zmian. Czego dowiemy się z opowieści? Co nowego przyniosą nam stare podania? Czym zaskoczą odgrywane na nowo melodie, wykonywane dziś gesty, jakie ożywione rytuały zasmakują na nowo? Ze spotkania przeszłości z teraźniejszością, ze spotkania człowieka z człowiekiem rodzi się nowe, intrygujące doświadczenie tego, co inne i tego co wspólne. Motorem tych spotkań niech będzie ciekawość.
Nawarstwienia, przecięcia dróg, przejścia, wymiany, przesunięcia, wspólność i rozdzielność, obszary poznane, zasiedlone i miejsca niczyje. Granice i ich przekraczanie. Przechodzenie, przybywanie, odchodzenie. Przynoszenie i dzielenie się: rozpakowywanie swojego bagażu i odkrywanie go przez zaintrygowanymi oczami uczestników wymiany. To, co w bagażu przybysza, Obcego, jest dlań tradycyjne, dla „miejscowych" jest nowe, nie przyswojone na tyle, by stało się częścią codzienności, rytuałów, a więc jest nietradycyjne. Z tego zderzenia rodzi się energia. Energia, która jest bardzo twórcza i która naszą współczesność ożywia. Stwarza dziś, które jest zawsze nowe – zawsze otwarte i intrygujące. Tradycja widziana z perspektywy dziś i dla współczesności przywoływana ma wartość jako wehikuł zarówno czasu, jak i zmian. Czego dowiemy się z opowieści? Co nowego przyniosą nam stare podania? Czym zaskoczą odgrywane na nowo melodie, wykonywane dziś gesty, jakie ożywione rytuały zasmakują na nowo? Ze spotkania przeszłości z teraźniejszością, ze spotkania człowieka z człowiekiem rodzi się nowe, intrygujące doświadczenie tego, co inne i tego co wspólne. Motorem tych spotkań niech będzie ciekawość.
Zapraszamy na 18.Biennale Sztuki dla Dziecka!
Sabina Czajkowska
historyk i krytyk sztuki
Szczegółowe informacje o festiwalu i warsztatach w ramach 18.Biennale Sztuki dla Dziecka:
Zapraszamy na warsztaty i festiwal 18. Biennale Sztuki dla Dziecka
18. Biennale Sztuki dla Dziecka
Obserwatorium Sztuki dla Dzieci w ramach 18. Biennale Sztuki dla Dziecka