22 października 2011 r.
12.00 – Mini kurs języka japońskiego – prowadzi Hajime Watanabe
13.00 – Japońska estetyka złota – po wystawie „Złota Japonia" oprowadza Dorota Róż-Mielecka
14.00 – Jesienna ceremonia picia herbaty – zabawa dla dzieci, prowadzi Sławomir Ortyl (zbiórka przed kawiarnią, zapisy tel.: 71 372 51 48
15.00 – Wykład na temat teatru nō oraz pokaz tańców w wykonaniu Yōko Fujii Karpoluk i Jakuba Karpoluka
WYSTAWY
Siedem ziół jesieni
3 września – 31 grudnia 2011
Kuratorka: Dorota Róż-Mielecka
To ostatnia z trzech wystaw sztuki japońskiej zaplanowanych na ten rok w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Pokazane zostaną obiekty zdobione motywami jesieni pochodzące z okresu od XVIII do XX wieku.
Życie mieszkańców Japonii było, i jest tak nadal, podporządkowane rytmowi zmieniających się pór roku. Stale przeobrażający się świat przyrody inspirował japońskich artystów, symbolizował bowiem tak istotną dla estetyki tego kraju wrażliwość na piękno ulotne, nietrwałe i zmienne. Jesień jest najbardziej ceniona w japońskiej tradycji, ponieważ na wiele różnych sposobów przypomina o nieuniknionym przemijaniu. Jednym z najpopularniejszych tematów są tytułowe „zioła jesieni". Chryzantemy, dzwonki, eulalia, koniczyna, waleriana, goździki wyrażały nastroje melancholii i samotności. Jesień symbolizowały również:
klon o purpurowych liściach, przebarwiające się pędy winnej latorośli, roślina nanten z dojrzałymi owocami a także księżyc w pełni, według Japończyków najpiękniejszy w tym okresie. Towarzyszy mu często zając, który mieszka na tej planecie, polerując jej powierzchnię by błyszczała.
Wszystkie eksponaty pochodzą z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Są to przede wszystkim 18 i 19-wieczne przedmioty pokryte laką (kasetki na przybory do kaligrafii, pudełka na lekarstwa, pojemniki na kadzidła, zestaw na piknik), a także jelce tarczowe tsuba. Eksponowane są także współczesne wyroby japońskiego rzemiosła (ceramika, pałeczki) zdobione motywami jesiennymi, bowiem tradycja dekorowania przedmiotów „sezonowymi" ornamentami jest nadal żywa.
Złota Japonia
25 lipca – 30 października 2011
Kuratorka: Dorota Róż – Mielecka
Wizerunki Buddy, parawany, wyroby z laki, wazy, kimona – wszystko złocone lub ozdabiane złotem – to niektóre z eksponatów pokazywanych na wystawie. Ciekawostką będą współczesne przedmioty zdobione tym szlachetnym metalem – podkładka pod mysz, karta telefoniczna i bibułki do demakijażu.
Złoto miało zawsze wielkie znaczenie w kulturze i sztuce Japonii. Błyszczące i pełne blasku, chwytające i odbijające światło symbolizowało w buddyzmie oświecenie, a także naturę samego Buddy. „Wierzono, że złocenie posągów przedstawiających bóstwa jest najlepszą formą oddawania im czci – wyjaśnia kuratorka wystawy Dorota Róż-Mielecka. Z mroków pomieszczeń świątynnych wyłaniają się lśniące ciepłym złotym światłem figury: wielkie, majestatyczne i dostojne lub delikatne, pełne elegancji i wyrafinowania, czasami zaś schematyczne i manierystyczne. Pokrywano złotem nie tylko rzeźbione monumentalne wizerunki Buddów i bodhisattwów, ale dekorowano nim także niewielkie podróżne ołtarzyki zushi i większe domowe ołtarze – relikwiarze butsudany, w których przechowywano prochy przodków". Złoto było też ważnym środkiem artystycznego wyrazu w sztuce świeckiej. Władcy dawnej Japonii pokrywali tym metalem elewacje i wnętrza swoich zamków, parawany, meble, wyroby z laki i metalu, tkaniny oraz ceramikę. Bito złote monety, a także uzupełniano tym kruszcem uszkodzenia w cennych wyrobach ceramicznych. Zastosowanie złota podnosiło artystyczną i materialną wartość przedmiotów. Oprócz walorów estetycznych złocenia miały także charakter propagandowy. Przepych i ozdobność wszechobecnego złota podkreślały bowiem siłę i potęgę ówczesnych władców i wywierały wielkie wrażenie na zagranicznych przybyszach. Wystawa „ Złota Japonia" w Muzeum Narodowym we Wrocławiu ukazuje różne aspekty wykorzystania złota w sztuce tego kraju: w rzeźbie, malarstwie, rzemiośle artystycznym dawnym i współczesnym. Wśród kilkudziesięciu eksponatów znajdą się między innymi złocone wizerunki Buddy Amidy i parawany o złotych tłach, bogato zdobione złotym proszkiem pudełka na medykamenty, pojemniki na herbatę, szkatułki na przybory do pisania tuszem, ceramiczne wazy i wazony oraz kimona. Większość prezentowanych obiektów wykonano w epokach Edo (1603-1867) i Meiji (1868-1912). Atrakcją wystawy będzie kinpaku – złoto płatkowe z Kanazawa. To miasto w prefekturze Ishikawa znane jest od wieków z wyrobu wyjątkowej jakości złota płatkowego (grubość nie przekracza1/10. 000 Mm) cenionego i używanego przez artystów do dzisiaj. Obecnie tego typu złoto wykorzystywane jest do dekorowania wyrobów rzemiosła artystycznego, ale także kartek pocztowych, słodyczy, tkanin i stosowane jest, jako składnik kosmetyków. Na wystawie prócz złotych płatków, wiórków i złotego proszku można będzie zobaczyć współczesne gadżety zdobione tym szlachetnym metalem: kartę telefoniczną, podkładkę pod mysz, pocztówki, tace i czarki, ciasteczka, a nawet bibułki do demakijażu.
Kanazawa Gold Leaf Museum udostępniło film ukazujący poszczególne etapy wytwarzania złota płatkowego kinpaku, by zapoznać polskiego widza z tym mało znanym w naszym kraju, a niezwykle ciekawym tradycyjnym rzemiosłem japońskim.
Eksponaty pochodzą ze zbiorów własnych Muzeum Narodowego we Wrocławiu oraz z kolekcji Muzeów Narodowych Krakowa i Warszawy, Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, Muzeum w Pałacu w Wilanowie.