Baltic. Pies na krze

 
 
 
Adaptacja i reżyseria: Romuald Wicza-Pokojski
Scenografia: Mariusz Waras
Muzyka: Michał Jacaszek
Asystent reżysera: Michał Derlatka
Inspicjent: Tomasz Okęcki
Obsada: 
I osoba z załogi | Jolanta Darewicz
Pan Adam | Jacek Gierczak
II Oficer | Edyta Janusz-Ehrlich
Rzeczniczka | Jadwiga Sankowska
II osoba z załogi | Joanna Tomasik
Kapitan | Andrzej Żak
Spektakl dla dzieci w wieku: od 8 lat
Prapremiera: 16 grudnia 2012
Miejski Teatr Miniatura, ul. Grunwaldzka 16 w Gdańsku
Więcej informacji: www.teatrminiatura.pl | www.facebook.com eatrminiatura
 
Akcja specjalna! PODARUJ CIEPŁO BEZDOMNYM ZWIERZĘTOM!
W związku z premierą Miniatura organizuje również akcję zbierania starych koców, pledów, pościeli, prześcieradeł i innych materiałów, które będzie sukcesywnie przekazywała trójmiejskim schroniskom dla bezdomnych zwierząt: Schronisku Promyk w Gdańsku-Kokoszkach, Schronisku w Sopocie oraz Schronisku Ciapkowo w Gdyni. W okresie zimowym przydadzą się wszelkie materiały mogące ocieplić legowiska i boksy dla zwierząt, mogą to też być stare zasłony, używana odzież, niepotrzebne tkaniny. Podczas każdego pokazu spektaklu „Baltic. Pies na krze" w teatrze będzie ustawiony duży kosz, do którego można będzie wrzucić przyniesione rzeczy.  
 
 
Pies na krze
W styczniu 2010 roku załoga statku badawczego R/V Baltica, 15 mil morskich od brzegu, wyłowiła z morza psa. Pies płynął na krze. Spędził na niej kilka dni i nocy, przebył, na oczach połowy Polski, ponad 200 km – dryfując od Torunia aż w okolice Helu. W końcu wyłowił go pan Adam, wyłowił i zaopiekował się nim. Prosta, a zarazem niesamowita historia. Przy tym bardzo ludzka psia historia.
Baltic jest wyjątkowym bohaterem. Bohaterem wyjętym z kontekstu wydarzeń, które prowokuje i w których uczestniczy. Baltic nie rozumie zamieszania i hałasu, który wokół niego powstaje. Z pewnością nie rozumie, dlaczego ktoś miałby podszywać się pod jego pana, nie rozumie zawiłej mowy prezentera telewizyjnego, nie rozumie też tego, że jego życie zawisło na włosku, gdy myśliwi postanawiają oddać mu przysługę i skrócić jego cierpienia… Świat widziany oczami Baltica jest dużo prostszy, chwilami dziecięco naiwny. Pies widzi powierzchownie i prosto – boi się bombardujących go „darów serca”, ale docenia gest dziewczynki, która dzieli się z nim ciastem.
 
Śnieżna kula
Ciekawe jest to, jak Baltic swoją obecnością zupełnie niezamierzenie wywołuje w ludziach skrajne i często przeciwstawne emocje. Pies na krze staje się dla jednych okazją do zabłyśnięcia przez 5 minut przed telewizyjnymi kamerami, dla innych przyczynkiem do filozoficznych dywagacji na temat natury życia, śmierci i cierpienia. Jednych denerwuje, dziwi, śmieszy, innych wybudza z poświątecznego marazmu, w jeszcze innych wzbudza empatię i chęć pomocy. 
Psa nie interesuje to, co myślą o nim ludzie. Przerażony i bezradny pies po prostu chce, żeby nie było mu zimno. Nie chce być na krze. Pies chce żyć. Szuka ciepła, tak w dosłownym, jak i w przenośnym sensie.  
Święta, święta i po świętach
Historia Baltica to opowieść o ludzkiej dobroci i o pisanym z dużej litery „Człowieczeństwie”, które manifestuje się w najmniej oczekiwanych momentach; choćby przy minus jedenastu stopniach, na środku morza, 15 mil od brzegu, na krze. Alarm, który ogłasza kapitan statku to: „Człowiek za burtą”. „Baltic” to historia o ludzko-ludzkim spotkaniu człowieka i psa. 
Michał Derlatka, asystent reżysera
O twórcach
Romuald Wicza-Pokojski
Reżyser, dramaturg, od listopada 2011 roku dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Miniatura. Absolwent Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie na Wydziale Wiedzy o Teatrze. W 1991 roku założył autorski Teatr Wiczy, z którym zrealizował ponad 20 spektakli, zarówno scenicznych, jak i plenerowych. W latach 1994–1997 pracował w Instytucie Teatru Narodowego i Teatrze Narodowym, gdzie współtworzył pierwszą impresaryjną scenę teatralną w Polsce – Teatr Mały. W latach 2006–2009 prowadził zajęcia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zaangażowany w działalność kulturalną i teatralną: pomysłodawca i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Bulwar Sztuki (2003–2006), kierownik społecznego domu kultury Centrum Wolnego Czasu Wicza (2004–2009). Realizator projektów artystyczno-społecznych adresowanych do osób bezdomnych, środowisk defaworyzowanych społecznie, emigrantów. W latach 2008–2011 dyrektor programowy Biura Gdańsk 2016, współautor strategii kulturalnej „Wolność kultury. Kultura Wolności”.
Jako reżyser i dramaturg współpracował z teatrami: Baj Pomorski w Toruniu, Olsztyński Teatr Lalek, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. Jego spektakle były prezentowane m.in. w Armenii, Czechach, Chorwacji, Danii, Grecji, Hiszpanii, Iranie, Irlandii, Niemczech, na Litwie, Słowacji, w Szwecji, USA, Wielkiej Brytanii, we Włoszech, na Białorusi, w Japonii. Laureat wielu nagród indywidualnych i zbiorowych, m.in.za innowacyjność w sztuce lalkarskiej za spektakl „Dietrich. Broken nails” podczas World Festival of Puppet Arts w Pradze w 2009 roku. W 2007 roku otrzymał medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
Mariusz Waras
Artysta street-artowy, grafik, projektant, znany głównie z projektu m-city, tj. murali realizowanych na ścianach budynków w przestrzeniach miejskich. Urodził się w 1978 roku w Gdyni.
Mariusz Waras jest także archiwistą (kolekcjonerem) polskiej sztuki ulicy. W Gdyni prowadzi galerię billboardową 238×504. Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie obecnie pracuje jako asystent prof. Jerzego Ostrogórskiego w pracowni malarstwa. W 2005 roku znalazł się w finale siódmej edycji malarskiego Konkursu im. Eugeniusza Gepperta, organizowanego we Wrocławiu.
Waras należy z pewnością do światowej czołówki street-artu. Realizując projekt m-city stworzył kilkaset murali, zazwyczaj na zewnętrznych ścianach budynków w miastach na całym świecie. Jego prace można zobaczyć między innymi w Warszawie, Gdańsku, Berlinie, Paryżu, Jakarcie, Sao Paulo, Nowym Jorku, Bolzano, Londynie, Pradze. Rzadziej tworzy je we wnętrzach galeryjnych – na wystawach zbiorowych (np. „W Polsce, czyli gdzie?”, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2006; „The Power of Fantasy”, BOZAR, Bruksela 2011) i indywidualnych (Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk 2006; Gdańska Galeria Miejska, 2010, Carmichael Gallery, Los Angeles, USA 2010, Kulturforum Alte Post, Neuss, Niemcy 2012).
www.waras.pl
www.m-city.org
www.238×504.net

Michał Jacaszek
Kompozytor i producent muzyki elektroakustycznej, łączącej dźwięki preparowane elektronicznie z żywym instrumentarium. Ma na swoim koncie cztery autorskie albumy, ilustracje muzyczne do poezji i prozy, muzykę teatralną i filmową, słuchowiska. Współpracuje z muzykami, choreografami, artystami tworzącymi nowe media i performerami, a także z malarzami, poetami, pisarzami. Jest jednym z kuratorów Festiwalu C3 / Club Contemporary Classical/, który w 2011 roku odbył się w Berlinie, Essen i Gdańsku.
Najnowszy album „Glimmer” ((2011 Ghostly Internationall/Gussstaff) to kontynuacja poszukiwań nowej, kameralnej, elektroakustycznej formy muzycznej. Subtelne, niedopowiedziane, zanikające partie elektroniki dopełnia brzmienie klawesynu (Małgorzata Skotnicka), klarnetu basowego (Andrzej Wojciechowski) i metalofonu (Jacaszek). „Glimmer” poprzez barwę i harmonię przywołuje skojarzenia z barokową kameralistyką, ale obecność klarnetu, metalofonu, charakterystyczne frazy elektroniczne nadają muzyce Jacaszka nową, unikalną formę, przybliżając go do takich współczesnych twórców jak Ben Frost, Colleen czy Tim Hecker.
Na albumie „PENTRAL” (2009) Jacaszek podjął próbę dźwiękowego opisania  gotyckiego wnętrza kościoła. Śpiew, dźwięki organów, kościelne dzwonki, a także całe spektrum  przypadkowych odgłosów, jakie można usłyszeć we wnętrzu świątyni, zostały nagrane, a następnie elektronicznie przetworzone. Zabiegi studyjne, a także klimat melodii i aranżacji podporządkowany został idei pokazania kościoła jako pełnego dawnych tajemnic, olbrzymiego muzycznego instrumentu. 
Na płycie „TRENY” (2008) Jacaszek wykorzystał brzmienia harfy, fortepianu i orkiestry smyczkowej by odkrywać nowe przestrzenie muzyki klasycznej. Żałobne, powoli powtarzające się elektroniczne frazy,  smyczkowe harmonie oraz piękne delikatnie przetworzone elektroniczne wokale – tak można opisać muzykę na tym albumie – dużo ciszy i skupienia, tęsknoty i bólu. Autorem partii smyczkowych na płycie jest Stefan Wesołowski, w projekcie udział biorą Anna Śmiszek-Wesołowska (wiolonczela) oraz Maja Siemińska (głos).
Ważną rolę w twórczości kompozytora pełni współpraca z twórcami filmowymi i teatralnymi. Za muzykę skomponowaną do spektaklu Teatru Telewizji „Golgota Wrocławska” w reżyserii Jana Komasy otrzymał  Grand Prix Festiwalu Dwa Teatry w 2009 roku. Skomponował muzykę do spektakli „2084” i „SHOWTIME” w reżyserii Michała Siegoczyńskiego. Jest autorem ścieżki muzycznej do filmu Marca Silvera „There is no others there is only us”, filmu dokumentalnego Jolanty Krysowatej „Nigdy nie wrócisz do domu” oraz filmu pełnometrażowego „Sala samobójców” Jana Komasy. 
Jacaszek koncertował w Wielkiej Brytanii (Festiwal Fertilizer Poland prezentujący najciekawszych polskich muzyków), w Stanach Zjednoczonych (Unsound New York), w Holandii (Urbanexplorer Festival), Belgii (Fereejen Festival), Portugalii, Ukrainie, Szwecji, Słowacji, Niemczech, a także na najbardziej znaczących festiwalach w Polsce: Off Festival, Tauron Nowa Muzyka, Unsound Festival, Astigmatic, Heineken Opener Festival oraz w cyklu koncertów “Męskie Granie”. 
Jacaszek: „Moja muzyka to bardzo ambitny plan: chcę stworzyć własny, osobisty i rozpoznawalny język muzyczny, w którym elektroniczna manipulacja nagranym dźwiękiem, wykorzystanie nowoczesnej technologii samplingu, wzbogaci tradycyjne instrumentarium akustyczne. Motywacją tych eksperymentów jest rzecz bardzo prosta i trudna zarazem: odnajdywanie ukrytego i uniwersalnego piękna.”
Dyskografia/projekty: 
Jacaszek/Miłka, "MAPA". (Offmusic 2001)
Jacaszek "LEM konzept" – słuchowisko muzyczne 
Jacaszek "Lo-Fi Stories " (Gustaff Records 2004) 
Jacaszek/Miłka "SEQUEL" (Gustaff Records  2006). 
Wesolowski/Jacaszek "KOMPLETA" 2006 
Jacaszek "TRENY" (MIASMAH/Gustaff Records 2008) 
Jacaszek "PENTRAL" (CD+DVD z miksem 5.1 Dolby Surround, Gustaff Records 2009) 
Jacaszek “GLIMMER” (Ghostly International / Gusstaff Records 2011)
www.jacaszek.com
Michał Derlatka
Gdynianin, mieszka w Sopocie pracuje w Gdańsku. Obywatel 3miasta. Studia w Gdańsku, Wrocławiu oraz Barcelonie. Dyplomy aktorstwa dramatycznego oraz reżyserii dramatu.  Specjalizował się w reżyserii teatru plastycznego oraz teatru lalek. Profesjonalną pracę twórczą rozpoczął jeszcze w czasie studiów, występując jako aktor we wrocławskich teatrach m.in. Polskim i w Capitolu, a także w serialu „Pierwsza Miłość”; oddala się od aktorstwa na rzecz samodzielnej realizacji przedstawień teatralnych: głównie teatru muzycznego (przedstawienia muzyczne w ramach Przeglądu Piosenki Aktorskiej m. in. na deskach Teatru Polskiego we Wrocławiu, choć nie tylko: Operę Dziecięcą zrealizował we współpracy z orkiestrą Leopoldinum Filharmonii Wrocławskiej pod batutą Ernsta Kovacica) oraz teatru lalek dla dorosłych i dla dzieci (teatry: WTL Wrocław, ZTA Jelenia Góra, IMPART, Kaliski Teatr im. W. Bogusławskiego, OffdeBicz w Sopocie). Zrealizowane przez niego repertuarowe przedstawienia w dolnośląskich teatrach odnoszą sukcesy frekwencyjne oraz artystyczne i prezentowane są do tej pory. Jednocześnie pracował w Hiszpanii współtworząc jako reżyser stowarzyszenie – grupę teatralną ALaVelocidadDeLaLuz  (realizacje w Barcelonie i Kordobie) oraz niezależnie, jako asystent reżysera i scenografa. W Narodowym Teatrze Katalońskim w Barcelonie współpracował jako projektant i konstruktor scen teatru cieni z wieloletnim scenografem P. Brooka, panem J.G. Lecatem oraz z Sergim Belbelem. W teatrze interesuje go forma: teatr plastyczny, teatr przedmiotu, teatr lalek w tym także teatr dla dzieci. Wprowadza  w życie koncepcje realizowane już wspólnie z AlaVelocidadDeLaLuz: "bajki dla dorosłych" oraz teatr w przestrzeniach naturalnych (teatr w mieście, teatr w bibliotece). Od 2 lat w trójmieście, od tego lata prowadzi Fundację Sopot Centralny i współpracuje z Teatrem Miniatura.