Poniższy wiersz w pięknych słowach nam to przekazuje.
To ona czujna, cierpliwa, z troską serdeczną i szczerą,
czuwa nad piórem i ręką, nad naszą pierwszą literą .
To ona wita cię w progu, jak własne wita się dzieci,
to ona uczy cię patrzeć, i myśleć, i świecić .
To ona ma serce matki, które się cieszy i trudzi .
w drogę wyprawia cię mądrze, uczy cię świata i ludzi .