Na hasło „Kulig!” pewnie niejeden z Was wydałby okrzyk radości. Kulig kojarzy się z końmi, saniami, śniegiem, mrozem, pędem i takim nieuchwytnym zapachem dzikości. Ach,chętnie popędziłoby się w takim kuligu, jak sugestywnie opisuje wiersz.
Pędzi kulig.
Dzwonią dzwonki.
Wiatr wstrzymuje dech.
Bucha para z końskich pysków.
Płozy ryją śnieg.
Pędzi kulig.
Dzwonki dzwonią.
Rozwiały się grzywy koniom.
W białe zaspy,
W śnieżne góry
kulig pędzi!
Kulig! Kulig!