Artterapia jest odwzorowaniem pierwotnego sposobu życia zakodowanego w naszej psychice. W pierwotnych kulturach życie ludzi wyrażało się prawie wyłącznie poprzez ekspresję – rytuały i wytwarzanie własnymi rękami wszystkiego, co potrzebne do życia, było nieustającą terapią.
Artterapia znana i praktykowana była już w antycznej Grecji „Eskulap sam polecał muzykę w celu leczenia problemów emocjonalnych. Platon uważał ją za lek dla duszy, wnoszący ład, piękno i dyscyplinę. Gdy dusza traciła tę harmonię, taniec i muzyka przywracały jej porządek. Arystoteles uważał muzykę za cenny instrument katharsis, a Pitagoras wykorzystywał taniec i muzykę do leczenia psychicznie chorych pacjentów” (Danuta Koziełło, Taniec i psychoterapia, KMK Promotions, Poznań 2002). Współczesna artterapia swe początki ma w latach 60 XX wieku.
Obecnie istnieje wiele definicji i podziałów artterapii.
Należą do niej m.in.
– muzykoterapia (zabawa z dźwiękami)
– choreoterapia (taniec)
– psychorysunek
– biblioterapia (czytanie dzieciom bajek i baśni, pisanie przez dzieci własnych utworów)
– psychodrama
– estezjoterapia (zestawienie w jedno malarstwa, rysunku, rzeźby, teatru i filmu)
Dzieci, od najwcześniejszych lat, odczuwają potrzebę tworzenia rysując coś na papierze, malując, wycinając, lepiąc z plasteliny, spontanicznie tańcząc czy budując z klocków. Ta mała sztuka pomaga im ujarzmić emocje, artykułować je w społecznie akceptowalny sposób.
Na zajęciach artterapii wspomniane wyżej formy ekspresji twórczej (ekspresja poprzez muzykę, malarstwo, teatr…) mają za zdanie zarówno wspomagać proces rozwoju dziecka, jak i leczyć, wyzwalać z różnych emocjonalnych problemów.
Ale równie ważne jest to, że rozwijają kreatywność, uaktywniają wyobraźnię, a zmuszając do analiz, interpretacji wzbogacają język. I co najważniejsze budują poczucie własnej wartości. A praca w grupie uczy dzieci rozpoznawania uczuć innych i właściwego reagowania na nie.
Artterapia polecana jest nie tylko osobom z zaburzeniami emocjonalnymi, ale także osobom, które chcą odkrywać własne uzdolnienia. Dlatego też każdy bez względu na wiek i umiejętności może uczestniczyć w zajęciach z artterapii.
Spójrzcie jak piękne są zasady obowiązujące na zajęciach artterapii:
– Nie komentujemy, nie interpretujemy i nie oceniamy żadnego wytworu. Ważny jest proces tworzenia, a nie jego efekt końcowy.
– Okazujemy każdemu dziecku szacunek i dajemy wsparcie emocjonalne. Podziwiamy je, sposób, w jaki tworzy i jego wytwory
– Dziecko nie musi być artystą i posiadać żadnych talentów plastycznych. Rysując ma zaufać swojej intuicji, samo wybierać kolory, linie i kształty. Proces twórczy, to że coś powstaje, ma sprawiać mu radość. Powinno być przekonane, że to, co robi, jest dobre i ma sens
– W czasie pracy ważna jest spontaniczność i swoboda.
– Dziecko musi wiedzieć, że akceptujemy jego pomysły.
Istnieje wiele ciekawych tematów zajęć wykorzystywanych w procesie artterapii.
Np. tworzenie mandali w różnych technikach plastycznych albo interpretacja marzeń sennych poprzez prace plastyczne, pantomimę, ramy, taniec, czy własne utworki literackie.
Zajęcia tego typu z pewnością są ciekawe, rozwijające i jak zapewniają specjaliści pomocne. Czy warto brać w nich udział?…
Spróbujcie i przekonajcie się.